رابطه اقدامات مددکاری اجتماعی بر کاهش استرس و افسردگی در نوجوانان بدسرپرست

Abstract

زمینه و هدف: در افراد بدسرپرست سطح استرس و افسردگی افزایش می­یابد بنابراین رائه راهکارهای کاهش استرس و افسردگی اهمیت دارد، لذا هدف مطالعه رابطه اقدامات مددکاری اجتماعی بر کاهش استرس و افسردگی در نوجوانان بدسرپرست بود. روش کار: روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. برای انجام این تحقیق از بین نوجوانان بدسرپرست مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 6 تهران در سال 1399 که تعدادشان برابر با 80 نفر بود، تعداد 24 نفر بطور هدفمند انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند (هر گروه 12 نفر)، سپس پرسشنامه‌ استرس و افسردگی لاویبوند و لاویبوند (1995) توسط دو گروه تکمیل شد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه و هر جلسه 90 دقیقه تحت روش مددکاری اجتماعی قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. در نهایت داده‌های گردآوری شده با استفاده از آزمون تی مستقل تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین نمرات پس آزمون استرس و افسردگی دو گروه آزمایشی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و مددکاری اجتماعی بر گروه آزمایشی تأثیر مثبتی داشت به طوری که سطح استرس و افسردگی کاهش معناداری داشت (05/0>p). نتیجه‌گیری: به طور کلی می¬توان نتیجه گرفت که وجود مددکاری اجتماعی در هر جامعه­ای می­تواند به عنوان یک عامل کمک کننده در کاهش استرس و افسردگی¬های افراد بدسرپرست باشد و توجه به روش­های درمانی مددکاری اجتماعی مهم تلقی می­شود.