اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودآگاهی هیجانی، ناگویی هیجانی و شدت درد در دختران مبتلا به دردهای قاعدگی

Abstract

مقدمه: سندرم درد قاعدگی به عنوان یک بیماری بالینی، با وقوع چرخه‌ای جسمی و روحی غیر مرتبط با هر بیماری طبیعی در طی پنج روز قبل از قاعدگی ظاهر می‌شود. این پژوهش با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودآگاهی هیجانی، ناگویی هیجانی و شدت درد در دختران مبتلا به دردهای قاعدگی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه دبیرستان‌های دخترانه مشهد در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که به‌صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جای‌دهی شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای تحت درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش قرار گرفت اما گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسشنامه خودآگاهی هیجانی ریف (2008)، ناگویی هیجانی تورنتو (1994) و مقیاس شدت درد قاعدگی بود. داده‌های پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودآگاهی هیجانی، ناگویی هیجانی و شدت درد در دختران مبتلا به دردهای قاعدگی تاثیر معنادار دارد (05/0>p). در واقع درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش خودآگاهی هیجانی و کاهش ناگویی هیجانی و شدت درد در دختران مبتلا به دردهای قاعدگی می‌شود. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به دختران می‌آموزد چطور افکار، احساسات و هیجان‌ها را بدون قضاوت و آشفتگی هیجانی در ذهن تجربه کنند. این فرایند با کمک به درک احساسات بدنی به درمانجو توانایی شناخت و تفکیک هیجانات منجر به کاهش شدت درد قاعدگی می شود.