اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پرخاشگری و فاجعه‌پنداری درد دختران مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی

Abstract

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پرخاشگری و فاجعه‌پنداری درد دختران مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش، نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را دانش‌آموزان دختر دبیرستانی مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی شهر تبریز در سال 1402 تشکیل داد. 30 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفی در دو گروه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت کرد؛ اما گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه پس از مداخله به‌پرسشنامه‌های 29 سوالی پرخاشگری باس و پری و 13 سوالی فاجعه‌پنداری درد سالیوان و همکاران پاسخ دادند. داده­ها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: در پیش­آزمون، میانگین و انحراف معیار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای پرخاشگری 00/5±60/57 و برای فاجعه‌پنداری درد 79/4±13/37، و در گروه کنترل برای پرخاشگری 59/6±93/57 و برای فاجعه‌پنداری درد 27/5±40/38 بود (05/0<P). درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، پرخاشگری (99/5±93/43) و فاجعه‌پنداری درد (16/5±93/32) دختران مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی را در پس‌آزمون کاهش داد (001/0>P). در مرحله پیگیری، اثر این درمان بر پرخاشگری (86/5±07/44) و فاجعه‌پنداری درد (14/5±07/33) ماندگار بود (001/0>P). نتیجه­گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد احتمالاً می‌تواند سبب کاهش پرخاشگری و فاجعه‌پنداری درد دختران مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی شود.