ارزیابی سفالومتریک ابعاد راه‌های هوایی در بیماران با روابط ورتیکالی مختلف فکین

Abstract

سابقه و هدف: آگاهی از ابعاد هوایی در روند تشخیص و برنامه‌ریزی درمان بیماران ارتودنسی حائز اهمیت می‌باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی سفالومتریک ابعاد راه‌های هوایی در بیماران با روابط ورتیکالی مختلف فکین در مراجعین به کلینیک تخصصی دانشکده دندانپزشکی بابل انجام گردید. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی تعداد 150 گرافی لترال سفالومتری که پیش از درمان ارتودنسی از بیماران 18 تا 25 سال گرفته شده، انجام گردید. بیماران بر اساس زاویه FMA وJarabak index در سه گروه برابر 50 تایی بر اساس الگوی اسکلتی عمودی تقسیم گردیدند. عرض راه‌های هوایی فوقانی (UP) و تحتانی (LP) با استفاده از آنالیز مک نامارا به صورت میلی‌متر اندازه‌گیری شد. همچنین عرض نازوفارنکس (PNS-UPW)، اوروفارنکس (U-MPW) و هایپوفارنکس (V-LPW) نیز با اندازه‌گیری به صورت میلی‌متر ثبت و در سه گروه مقایسه گردید. یافته‌ها: جمعیت مورد مطالعه شامل 43 نفر مرد و 107 نفر زن با میانگین سن 2/50±20/39 سال بوده است. نتایج ارتباط معنی‌داری بین ابعاد راه هوایی فوقانی، نازوفارنکس و اوروفارنکس در بین گروه‌های ورتیکالی نشان داد (به ترتیب 0/001=p و 0/001=p و 0/015=p). تمامی این پارامترها در گروه Hyperdivergent به طور معنی‌داری کمتر از دو گروه دیگر بود و بین دو گروه Hypodivergent و Normodivergent ارتباط معنی‌داری یافت نشد. میانگین راه هوایی فوقانی در گروه Normodivergent، 3/05±13/62 بوده است. به علاوه ابعاد راه هوایی تحتانی و هایپوفارنکس اختلاف معنی‌داری در بین گروه‌های ورتیکالی نداشتند. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بیماران Hyperdivergent راه هوایی فوقانی باریک‌تری دارند. با این حال ابعاد راه هوایی تحتانی تحت تاثیر فاکتورهای الگوی رشد عمودی نیست.