نقش میانجی گرایش کارآفرینانه فردی در رابطه بین آموزش کارآفرینی و قصد کارآفرینانه دانشجویان

Abstract

هدف: هدف اصلی‌ این پژوهش بررسی‌ تاثیر آموزش کارآفرینی ‌بر قصد کارآفرینانه دانشجویان با توجه به نقش میانجی‌ گرایش‌کارآفرینانه فردی ‌می‌باشد. روش: این تحقیق در قالب یک پژوهش‌کمّی، با‌هدف کاربردی‌ و ازطریق جمع آوری‌پرسشنامه حسب پژوهشهای ‌پیشین به‌صورت محقق ساخته و آنلاین در نیمه دوم سال 1400 انجام شده است. تعداد 143 پرسشنامه از بین دانشجویان دانشگاه تهران که آموزشهای‌کارآفرینی‌ را دیده بودند، برای ‌تجزیه و تحلیل انتخاب شد که این میزان با توجه به تعداد نمونه لازم قابل قبول میباشد. برای ‌تجزیه و تحلیل داده‌ها، از تحلیل رگرسیون و از روش حداقل مربعات جزئی‌در مدل‌سازی ‌معادلات ساختاری ‌استفاده شده است. برای‌سنجش پایایی ‌از‌هر دو آماره آلفای‌کرونباخ و پایایی ‌ترکیبی ‌استفاده شده است. برای‌ سنجش روایی ‌نیز از سازه‌های ‌روایـی‌همگرا و روایی‌واگرا استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد ابعاد گرایش کارآفرینانه فردی ‌به‌غیر از نوآوری، رابطه میانجی‌گری‌بین آموزش کارآفرینی ‌و ایجاد قصدکارآفرینانه دارند. از این رو تمرکز بیش از اندازه بر ‌نوآوری ‌در آموزش‌های‌کارآفرینی‌می‌بایست مورد تجدید نظر قرار بگیرد.نتیجه‌گیری: دستاورد مشخص این پژوهش بررسی‌ابعاد سه‌گانه گرایش کارآفرینانه فردی ‌به‌صورت مجزا است که در ادبیات پژوهشی‌این بررسی‌تحت عنوان تک عامله شناخته می‌شود. بر اساس پژوهشهای‌ تک عامله، ابعاد یک متغیر (در اینجا گرایش کارآفرینانه فردی) و رابطه آن با سایر متغیرها سنجیده می‌شود. از این رو در خصوص تاثیر میانجی‌گر گرایش کارآفرینانه فردی، این پژوهش دستاوردهای‌جدیدی ‌را ارائه داده است.