بررسی اثر اتساعی عصاره آبی الکلی گیاه بادرنجبویه بر عضله صاف نای موش‌های صحرایی و مکانیسم‌های احتمالی آن

Abstract

زمینه و هدف: بادرنجبویه گیاهی دارویی با خواص درمانی متعدد بوده که مطالعات پیشین اثرات آنتی‌اکسیدانی و ضد‌التهابی آن را به وجود ترکیبات فنولی مهم موجود در این گیاه مانند رزمارینیک اسید نسبت داده­اند. در این مطالعه اثر اتساعی عصاره­ی آبی-الکلی این گیاه بر عضله صاف نای موش‌های صحرایی و مکانیسم‌های احتمالی آن مورد بررسی قرار گرفت. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، اثر اتساعی غلظت­های تجمعی عصاره آبی-الکــــلی گیاه بادرنجبویه (µg/ml 50،100،200) درمقایسه با سالین (1 میلی‌لیتر نرمال سالین) به عنوان کنترل منفی و سه غلظت تجمعی تئوفیلین (mM 8/0، 4/0، 2/0) به عنوان کنترل مثبت روی عضله صاف نای جدا شده موش صحرایی در دو حالت غیر‌انکوبه و انکوبه با پروپرانولول (μM1)، آتروپین (μM1)، کلرفنیرامین (μM1( جهت بررسی نقش گیرنده‌های H1 هیستامین و بتا دو-آدرنرژیک (β2-Adrenergic) و موسکارینی مورد آزمایش قرار گرفت. یافته‌ها: اثر اتساعی بر عضله صاف نای توسط همه غلظت‌های تئوفیلین و عصاره در بافت‌های غیر‌انکوبه در مقایسه با سالین به‌طور معنی‌داری افزایش یافت (001/0P< درتمامی موارد). علاوه‌بر این اثر اتساعی غلظت‌های متوسط و زیاد عصاره (µg/ml 100،200) ، مشابه اتساعی تئوفیلین بود و تفاوت معنی‌داری با آن مشاهده نشد. از طرفی اثر اتساعی، در بافت‌های انکوبه با کلرفنیرامین و آتروپین در مقایسه با بافت‌های غیر انکوبه عصاره، به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (P<0.001). نتیجه‌گیری: اثر اتساعی عصاره آبی الکلی گیاه بادرنجبویه بر قطعه جدا شده نای احتمالاً از طریق مهار گیرنده‌های موسکارینی و H1 هیستامینی عضله صاف نای ایجاد می­شود و در تحریک گیرنده‌های بتا دو آدرنرژیک مؤثر نیست.

* مسئول مکاتبات: محمدرضا خزدیر پست الکترونیکی: khazdairMR@Bums.ac.ir View ORCID iD Profile

You can also search for this author in: PubMed ResearchGate Scopus Google Scholar Google Scholar Profile