روایی معادله‌ی غیرورزشی بومی در برآورد حداکثر ظرفیت هوازی پسران نوجوان

Abstract

اهداف: حداکثر ظرفیت هوازی (VO۲max) مهم‌ترین شاخص آمادگی جسمانی است که با سلامت عمومی بدن ارتباط تنگاتنگی دارد. با توجه به مشکلات اندازه­گیری آزمایشگاهی VO۲max، برآورد VO۲max به‌وسیله‌ی معادلات غیرورزشی یکی از راهکارهای جایگزین خواهد بود. هدف این مطالعه ارزیابی روایی معادله‌ی بومی غیرورزشی در برآورد VO۲max پسران سالم است. روش ‌‌‌کار: متغیرهای سن، قد، وزن و شاخص توده‌ی بدن در ۲۴۸ پسر سالم ۱۵ تا ۱۸ساله اندازه‌گیری شد. VO۲max آزمودنی‌ها به دو روش آزمون ورزشی میدانی و معادله‌ی بومی غیرورزشی به‌ترتیب اندازه‌گیری و برآورد شد. به‌منظور ارزیابی روایی معادله‌ی غیرورزشی، از هم‌بستگی پیرسون، تی هم‌بسته و توافق بلاند آلتمن استفاده شد. یافته‌ها: هم‌بستگی معناداری بین VO۲max اندازه‌گیری‌شده و برآوردشده وجود داشت (۰/۰۱>P، ۰/۷۶ = R). اختلاف معناداری بین VO۲max برآوردشده (ml/kg/min ۴۳/۱۰) و اندازه‌گیری‌شده (ml/kg/min ۴۳/۳۸) مشاده نشد (۰/۰۵<P، ml/kg/min ۰/۲۸= میانگین اختلاف). همچنین، نمودار گرافیکی بلاند آلتمن حاکی از توافق بین روش‌های اندازه‌گیری و برآورد VO۲max بود. نتیجه‌گیری: در مطالعه‌ی حاضر، معادله‌ی بومی غیرورزشی از روایی بالایی در برآورد VO۲max نوجوانان برخوردار بود. به نظر می‌رسد که استفاده از معادلات غیرورزشی VO۲max، می‌تواند به‌عنوان ابزاری ساده، ایمن و کم‌هزینه برای ارزیابی حداکثر ظرفیت هوازی دانش‌آموزان در سطح گسترده به کار رود.