بررسی ارتباط بین نوبت کاری، کیفیت خواب و شاخص توانایی انجام کار در پرسنل اورژانس پیش‌بیمارستانی شهرستان ارومیه در سال 1402

Abstract

زمینه و هدف: امروزه با افزایش حجم حوادث، پرسنل اورژانس پیش‌بیمارستانی با مشکلات مختلف مرتبط با کار مانند بیماری‌های قلبی‌عروقی‌، گوارشی، خستگی مفرط و کاهش کیفیت خواب مواجه گردیده‌اند. در این پژوهش به بررسی ارتباط بین نوبت‌کاری، کیفیت خواب و شاخص توانایی انجام کار در پرسنل اورژانس پیش‌بیمارستانی پرداخته شده است. مواد و روش‌ها: 102 نفر از پرسنل عملیاتی شهرستان ارومیه وارد مطالعه گردیده و پس از جمع‌آوری اطلاعات دموگرافیک و شیفت‌های کاری در هفته و ساعات کاری در ماه، کیفیت خواب و توانایی انجام کار با استفاده از پرسشنامه‌ کیفیت خواب پیترزبورگ (PSQI) و پرسشنامه شاخص توانایی انجام کار (WAI) سنجیده شد. ارتباط بین متغیرها با استفاده از آزمون‌‌های ضریب همبستگی، فیشر و آنالیز واریانس یکطرفه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: میانگین نمره کل کیفیت خواب 2/38±6/01 بدست آمد که نشان‌دهنده کیفیت خواب نامطلوب بود. نمرات شاخص توانایی انجام کار در 34/3 درصد افراد در سطح ضعیف، 52 درصد متوسط و 13/7 درصد خوب و عالی بدست آمد. در بررسی مقایسه دو متغیر نوبت کاری و نمرات کیفیت خواب اختلاف معناداری بدست آمد و در ارتباط بین کیفیت خواب و شاخص توانایی انجام کار رابطه قوی مشاهده شد. بحث و نتیجه‌گیری: با افزایش تعداد نوبت‌های کاری، کیفیت خواب پرسنل ضعیف گردیده و بدنبال آن، نمره شاخص توانایی انجام کار کاهش یافته است. کاهش ساعات کاری، مدیریت تعداد نوبت‌های کاری با در نظر گرفتن زمان استراحت، جلوگیری از فعالیت افراد بصورت نوبت کاری یکنواخت (فقط شب کاری یا فقط روزکاری) به منظور بهبود کیفیت خواب و عملکرد شغلی پیشنهاد می‌گردد.