اثرات تجویز مزمن سولفید هیدروژن بر یادگیری و حافظه فضایی موش‌های آلزایمری مدل استرپتوزوتوسین

Abstract

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی اثرات محافظت‌کننده عصبی بالقوه هیدروسولفید سدیم، به‌عنوان یک دهنده سولفید هیدروژن، بر یادگیری و حافظه فضایی موش‌های آلزایمری مدل استرپتوزتوسین بود. مواد و روش‌ها: حیوانات به گروه‌های شاهد و هیدروسولفید سدیم و آلزایمری شامل (استرپتوزوتوسین و استرپتوزوتوسین به همراه سالین و استرپتوزوتوسین به همراه هیدروسولفید سدیم ) تقسیم شدند. سه گروه آخر موش‌های آلزایمر بودند که سالین یا هیدروسولفید سدیم (8/2 و 6/5 میلی‌گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی، روزانه، به مدت 10 روز) دریافت کردند. برای ایجاد آلزایمر استرپتوزوتوسین (3 میلی‌گرم بر کیلوگرم، 10میکرولیتر در محل تزریق) به داخل بطن‌های طرفی مغز تزریق شد. تمام موش در ماز آبی موریس آموزش داده شدند. نتایج: نتایج ما نشان داد که تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین باعث افزایش معنی‌دار مدت و مسافت طی شده تا رسیدن به سکو در مقایسه با گروه شاهد می‌شود. از اثرات فراموشی‌آور استرپتوزوتوسین با تزریق هیدروسولفید سدیم جلوگیری شد، به‌طوری که مدت و مسافت طی شده تا رسیدن به سکو کمتر و برعکس، درصد زمان سپری شده و مسافت طی شده در ربع هدف در تست پروب در این گروه به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه استرپتوزوتوسین به همراه سالین بود. نتیجه‌گیری: سولفید هیدروژن یادگیری و حافظه را در موش‌های آلزایمری بهبود می‌بخشد. نتایج نشان می‌دهد که استفاده از هیدروسولفید سدیم برای درمان اختلالات شناختی در بیماران آلزایمری می‌تواند مفید باشد.