اثر افشای اطلاعات عمومی بانک‌ها بر سودآوری با توجه به عوامل محیطی اقتصادی

Abstract

نظارت بر بانک‌ها بیانگر این است که تغییر در عملکرد بانک‌ها می‌تواند بر اقتصاد اثر گذار باشد. افشای اطلاعات بانک‌ها، یکی از راه‌هایی است که هم سیاست‌گذاران، هم سرمایه‌گذاران و هم سپرده‌گذاران در بخش بانکی می‌تواند بر حسن عملکرد بانک‌ها نظارت داشته باشند. در همین راستا نهادهای معتبر بین‌المللی نظیر کمیته بال، سازمان توسعه و همکاری اقتصادی، چارچوبی را برای حاکمیت شرکتی و افشای اطلاعات بیان کرده‌اند. در ایران نیز چارچوب افشای اطلاعات بانک‌ها بیان شده است. بررسی ادبیات نظری بیانگر وجود سطح بهینه افشای اطلاعات با توجه به عوامل محیطی اقتصادی است. با توجه به اهمیت موضوع، در این مقاله رابطه بین افشای اطلاعات و سودآوری بانک‌ها در کوتاه‌مدت و بلندمدت با به‌کارگیری مدل ARDL و نرم‌افزار Eviews 12، در دوره ۱۳۸۰-۱۴۰۰ بررسی شده است. نتایج بررسی نشان می‌دهد، بین افشای اطلاعات و سودآوری بانک‌ها رابطه U شکل معکوس وجود دارد، به‌طوری‌که با افزایش افشای اطلاعات ابتدا سطح سودآوری بانک‌ها بهبود یافته و پس از سطح بهینه کاهش می‌یابد. همچنین بین افشای اطلاعات و سودآوری بانک‌ها با توجه به سطح رشد اقتصادی، رابطه U‌ شکل وجود دارد، به‌طوری‌که ابتدا با افزایش افشا و رشد اقتصادی بانک‌ها، سودآوری بانک‌ها کاهش می‌یابد و پس از نقطه حداقلی سودآوری بانک‌ها، با افزایش رشد اقتصادی و افشا، سودآوری بانک‌ها افزایش می‌یابد. از طرف دیگر بین افشای اطلاعات و سودآوری بانک‌ها با توجه به سطح تورم، رابطه U شکل معکوس وجود دارد. بنابراین به ناظران بانکی پیشنهاد می‌شود، در الزام افشای اطلاعات، به شرایط اقتصاد کلان توجه داشته باشند. به‌طوری‌که با توجه به سطح رشد اقتصادی و سطح تورم میزان افشای اطلاعات را مشخص نمایند.