بررسی میزان خواب‌آلودگی و آپنه‌ انسدادی خواب در بیماران دیابتی نوع دو بر اساس پرسش‌نامه‌ Epworth sleepiness scale و STOP-bang و ارتباط آن با هموگلوبین A1c

Abstract

سابقه و هدف: کم­ خوابی و بی­ خوابی با افزایش خطر ابتلا به دیابت همراه است و از طرف دیگر، اختلالات خواب در افراد مبتلا به دیابت به میزان درخور توجهی، بیشتر از افراد سالم است. همچنین، طول مدت خواب با کنترل قندخون در دیابت مرتبط است. این پژوهش با هدف تعیین میزان خواب­ آلودگی و آپنه‌ی انسدادی خواب در بیماران دیابتی نوع دو و ارتباط آن با میزان قندخون انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، ۲۰۰ نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه­ کننده به بیمارستان شهید بهشتی همدان در سال 1402 انتخاب شدند. وضعیت کنترل دیابت با هموگلوبین A1c و فراوانی خواب‌آلودگی و آپنه‌ی انسدادی با پرسش‌نامه ­های ESS و STOP-BANG ارزیابی و با نرم‌افزار SPSS 26 تجزیه‌ وتحلیل شد. یافته‌ها: میانگین سنی افراد برابر با ­9.77 ± 56.16 سال بود. بین فراوانی نمره‌ی خواب‌آلودگی روزانه با جنسیت (0.001 >P)، استعمال سیگار (0.003=P)، پرفشاری خون و دیس‌لیپیدمی (0.001 >P) تفاوت معنی‌دار مشاهده شد. بین احتمال آپنه‌ی انسدادی خواب با استعمال سیگار (0.002=P) و دیس‌لیپیدمی (0.001=P) تفاوت معنی‌دار وجود داشت. بین هموگلوبین A1c با استعمال سیگار (0.001 >P) و دیس‌لیپیدمی (0.007=P) تفاوت معنی‌دار دیده شد. همچنین، بین هموگلوبین A1c با نمره‌ی خواب‌آلودگی روزانـه (0.036=P) و نـمره‌ی آپـنه‌ی تنفسی هنگـام خـواب (0.034=P) هم‌بستگی مـثبت و معنی‌داری وجود داشت. نتیجه‌گیری: در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو، آپنه‌ی انسدادی خواب و خواب ­آلودگی روزانه نسبتاً شایع است و این اختلالات با کنترل ضعیف قند خون مرتبط‌ هستند.