عوامل پیش‌بینی‌کننده‌ی مرگ‌ومیر در بیماران با دفیبریلاتور کاشتنی قلب: یک مطالعه‌ی کوهورت ترکیبی

Abstract

سابقه و هدف: تعبیه‌ی دفیبریلاتور کاشتنی قلبی (Implantable Cardioverter Defibrillator ICD) روش درمانی رایجی برای بیمارانی است که در معرض خطر مرگ ناگهانی قلبی به‌دلیل آریتمی‌های بطنی قرار دارند. هدف از این مطالعه تعیین عوامل پیش‌بینی‌کننده‌ی مرگ‌ومیر بیماران تحت تعبیه‌ی ICD بود. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه‌ی هم­گروهی ترکیبی، 225 بیمار تحت ICDگذاری به‌صورت سرشماری، از ابتدای سال 1396 تا پایان 1399 در بیمارستان قلب و عروق فرشچیان همدان وارد مطالعه شدند. مشخصات دموگرافیک و آزمایش‌های خونی بیماران از طریق دسترسی به پرونده‌ی الکترونیکی آن‌ها و مصاحبه‌ی تلفنی جمع‌آوری شد. افراد مورد مطالعه به‌منظور بررسی عوامل تأثیرگذار بر مرگ پیگیری شدند. مدل رگرسیون کاکس برای شناسایی عوامل پیش‌بینی‌کننده‌ی مرگ‌ومیر زودرس با استفاده از نرم‌افزار Stata ویرایش 14 به کار گرفته شد. یافته‌ها: نتایج بررسی افراد مورد مطالعه نشان داد که تعداد 183 نفر (80.88 درصد) مرد، 91 نفر (40.44 درصد) در گروه سنی 55 تا 65 سال و 87 نفر (34.66 درصد) در گروه سنی بالای 65 سال بودند. همچنین، تعداد 25 مورد (11.1 درصد) رخداد مرگ گزارش شد و میزان بقای یک، دو، سه و چهارساله به‌ترتیب، برابر با 96.3 درصد، 93 درصد، 83.2 درصد و 83.2 درصد بود. سن بالاتر از 65 سال (نسبت مخاطره‌ی برابر با 5.84، فاصله‌ی اطمینان 95 درصد: 21.89، 1.20) با افزایش خطر مرگ‌ومیر و کسر تخلیه‌ی بیشتر از 15 درصد (نسبت مخاطره‌ی برابر با 0.22، فاصله‌ی اطمینان 95 درصد: 0.76، 0.06) با کاهش خطر مرگ‌ومیر به دنبال تعبیه‌ی ICD همراه بود. نتیجه‌گیری: در مطالعه‌ی حاضر، سن بالاتر از 65 سال و کسر تخلیه‌ی کمتر از 15 درصد با افزایش خطر مرگ‌ومیر به دنبال تعبیه‌ی ICD همراه بود. با توجه به پیامدهای منفی، پیگیری این بیماران باید با دقت بیشتری انجام شود.