تأثیر وزن کوله‌پشتی بر شاخص تقارن بین پای برتر و غیر برتر در دختران دانش‌آموز حین راه رفتن

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: تأثیر کوله‌پشتی با وزن‌های مختلف بر پا که حلقه ارتباطی بدن انسان با سطح زمین است، کمتر موردتوجه محققین بوده است. لذا هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر وزن کوله‌پشتی بر شاخص تقارن بین پای برتر و غیر برتر در دختران دانش‌آموز حین راه رفتن بود. مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. در این مطالعه 20 دانش‌آموز دختر در دامنه سنی 14 تا 17 کوله‌پشتی‌هایی معادل 10، 15 و 20 درصد وزن بدن را طی راه رفتن حمل می‌کردند. نیروی عکس‌العمل زمین در نواحی ده‌گانه پا با استفاده از سیستم اندازه‌گیری فشار کف‌پایی در هردو پای برتر و غیر برتر توسط دستگاه سنجش فشار کف‌پایی جمع‌آوری شد. نرمال بودن توزیع داده‌ها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف مورد تائید قرار گرفت. سپس از آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد.. تمامی آنالیزهای آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22، در سطح معنی‌داری 05/0≥P انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد شاخص تقارن بین پای برتر و غیر برتر در نواحی خارج پاشنه (045/0P =)، کف‌پایی دو و پنجم (023/0P =) و انگشتان دوم تا پنجم (000/0P =) به‌طور معناداری در حین حمل کوله‌پشتی معادل 20 درصد وزن بدن از کوله‌پشتی معادل 10 درصد وزن بدن بالاتر بود. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق به نظر می‌رسد، افزایش وزن کوله‌پشتی می‌تواند منجر به افزایش عدم تقارن بین اندام برتر و غیر برتر شود که نشان‌دهنده تفاوت و ناهمسانی در عملکرد اندام برتر و غیر برتر دانش‌آموزان است.