بررسی بیماران مبتلا به خونریزی دستگاه گوارش فوقانی غیر واریسی با استفاده از شاخص AIMS65

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: خونریزی با منشأ قسمت فوقانی دستگاه گوارش یک عامل شایع بستری بیماران در اورژانس‌های داخلی است. هدف این مطالعه بررسی پیامد خونریزی دستگاه گوارش فوقانی غیرواریسی با استفاده از شاخص AIMS65 در سال 1397-1398 در بیمارستان رازی رشت بود. مواد و روش‌ کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 112 بیمار دارای خونریزی فوقانی گوارشی مراجعه‌کننده به بیمارستان رازی رشت در بین سال‌های 1397-1398 به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب‌شده و وارد مطالعه شدند. جهت بررسی خونریزی گوارش از مقیاس AIMS65 استفاده شد. در این مقیاس، عوامل خطر شامل میزان آلبومین، میزان INR، سطح هموگلوبین و فشارخون سیستولیک هر دو دست، هوشیاری بر اساس مقیاس کمای گلاسکو و سن در پرسشنامه ثبت شد و امتیاز بیماران بر اساس اینکه چه تعداد از این عوامل خطر را داشتند از 0 تا 5 محاسبه گردید. بر اساس این مقیاس، بیماران به دو گروه پرخطر یا اورژانس (با امتیاز 2 و بالاتر) و کم‌خطر یا غیر اورژانسی (با امتیاز کمتر از 2) دسته‌بندی شدند و سپس از آنان آندوسکوپی انجام شد. یافته‌ها: بر اساس شاخص AIMS65، 2/73درصد افراد با امتیاز زیر 2 در گروه غیر اورژانس و مابقی با امتیاز 2 و بالاتر در گروه اورژانس تقسیم‌بندی شدند. نتایج نشان داد که تفاوت آماری معنی‌داری بین خطر مرگ‌و‌میر داخل بیمارستان و خونریزی مجدد و وضعیت مرگ‌و‌میر بیماران 3 ماه بعد از اولین مراجعه وجود داشت. (P<0.05) بحث و نتیجه‌گیری: در این مطالعه، معیار AIMS65 در تعیین پیش‌گویی مرگ‌و‌میر داخل بیمارستانی بیماران و پیش‌بینی خونریزی مجدد و پیش‌آگهی آن مؤثر عمل نمود. اما نمی‌تواند به‌عنوان یک معیار مناسب در تعیین نیاز به بستری در ICU و طول مدت بستری در آن و همچنین در تعیین نیاز به مداخلات اندوسکوپیک عمل نماید.