تاثیر امواج الکترومغناطیس ساطع شده از وای فای بر سطوح آنتی‌ژن سرطانی 9-19 (یک تومورمارکر سرطان تخمدان) و آنتی‌ژن سرطانی 125 (یک تومور مارکر رحم) در موش صحرایی بالغ ماده

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: عوامل محیطی از قبیل امواج الکترومغناطیسی اثرات بیولوژیکی و ژنتیکی مختلفی را القا می‌کنند. یکی از مهم‌ترین سیستم‌های فیزیولوژیکی درگیر با میدان‌های الکترومغناطیسی، سیستم تناسلی است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی سطوح تومورمارکرهای خونی رحم و تخمدان متعاقب دریافت امواج کوتاه‌مدت و میان‌مدت امواج الکترومغناطیسی ساطع‌شده از وای فای خانگی هست. مواد و روش‌ کار: در پژوهش تجربی حاضر 60 سر موش صحرایی به‌طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند گروه اول به‌عنوان کنترل در نظر گرفته شد. گروه دوم روزانه 1 ساعت به مدت 10 روز در مجاورت امواج وای فای دستگاه ایرانسل قرار گرفتند و گروه سوم به مدت یک ماه روزی 3 ساعت در مجاور این امواج قرار داشتند. پس از گذشت مدت‌زمان معین، از موش‌ها خون‌گیری به عمل آمد و سطح سرمی آنتی‌ژن سرطانی 9-19، آنتی‌ژن سرطانی 125 با استفاده از روش الیزا اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS، آزمون آماری t-test و در نظر گرفتن سطح معناداری P≤0.05 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که اختلاف معناداری در سطح سرمی تومورماکرهای رحم و تخمدان در گروه سوم که در معرض میان‌مدت امواج وای فای بودند در مقایسه با گروه کنترل و گروه دوم که به‌صورت کوتاه‌مدت تحت تأثیر امواج وای فای بودند، مشاهده شد (P≤0.05). اما غلظت این تورمارکرها بین گروه‌های دوم و کنترل تفاوت معناداری نداشت (P>0.05). بحث و نتیجه‌گیری: قرار گرفتن در معرض میدان‌های الکترومغناطیسی بسته به مدت و شدت موج می‌تواند منجر به تغییراتی در سطح تومورمارکرهای اجزای سیستم تولیدمثلی از قبیل رحم و تخمدان گردد. مطالعات گسترده‌تری با تعداد نمونه بیشتر و نیز در گروه‌های انسانی برای نشان دادن خطرات بالقوه قرارگیری در معرض امواج الکترومغناطیس بر سرطان‌زایی در جنس مؤنث پیشنهاد می‌شود.