تعیین‌ مکان مناسب احداث سطوح آبگیر باران جهت تأمین آب شرب مورد نیاز دام (مطالعه موردی: مراتع شهرستان کلاله)

Abstract

احداث سطوح آبگیر باران به‌عنوان یک راه‌حل کمبود آب شرب دام در مراتع شمال استان گلستان کم‌تر مورد بررسی قرار گرفته است. در تحقیق حاضر به‌منظور شناسایی مناطق مناسب جمع‌آوری آب باران در مراتع کلاله از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) استفاده شده است. از بین عوامل مؤثر در انتخاب مکان مناسب احداث سطوح آبگیر باران معیارهای کاربری اراضی، عمق خاک، فاصله از گسل، شیب، فاصله از آبراهه‌‌ و فاصله از دامداری انتخاب شدند. سپس به کمک منطق بولین نسبت به وزن‌دهی معیارهای انتخابی اقدام شد. در این روش مناطق نامناسب و محدودکننده وزن صفر و مناطق مناسب ارزش عددی یک را به خود اختصاص دادند. با تلفیق لایه‌های اطلاعاتی مناطق مستعد و غیر مستعد برای جمع‌آوری آب باران مشخص شدند. نتایج نشان داد که از بین معیارهای انتخابی بیش‌ترین محدودیت در منطقه مطالعاتی ناشی از شیب بود که باعث شد 7/94 درصد منطقه نامناسب برای احداث سامانه آبگیر باران شناخته شود و 3/5 درصد از سطح مراتع پتانسیل‌ لازم برای‌ اجرای‌ سامانه را داشته باشد. این ‌نتیجه یک امر قطعی‌ نیست‌ و رسیدن به یک نتیجه مطلوب نیازمند به وجود اطلاعات و داده‌های کافی و انتخاب روش‌ها، تکنیک‌ها و معیارهای مناسب است که نحوه به‌کارگیری آن‌ها در مطالعات شناسایی مکان مستعد برای احداث سامانه‌های آبگیر ضروری به نظر می‌رسد