نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorخیراندیش, رضوانfa_IR
dc.contributor.authorتادیبی, وحیدfa_IR
dc.contributor.authorامیری, احسانfa_IR
dc.contributor.authorعزیزی, محمدfa_IR
dc.contributor.authorماچادو, دَنیل گومز داسیلواfa_IR
dc.date.accessioned1402-11-15T21:58:27Zfa_IR
dc.date.accessioned2024-02-04T21:58:38Z
dc.date.available1402-11-15T21:58:27Zfa_IR
dc.date.available2024-02-04T21:58:38Z
dc.date.issued2023-06-22en_US
dc.date.issued1402-04-01fa_IR
dc.date.submitted2023-05-25en_US
dc.date.submitted1402-03-04fa_IR
dc.identifier.citationخیراندیش, رضوان, تادیبی, وحید, امیری, احسان, عزیزی, محمد, ماچادو, دَنیل گومز داسیلوا. (1402). آثار تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای و مصرف استازولامید بر تعادل کوهنوردان فعال در ارتفاع شبیه‌سازی شده. فیزیولوژی ورزشی, 15(58), 45-68. doi: 10.22089/spj.2023.14878.2258fa_IR
dc.identifier.issn2322-164X
dc.identifier.issn2476-7050
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2023.14878.2258
dc.identifier.urihttps://spj.ssrc.ac.ir/article_4044.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1073735
dc.description.abstractاهداف: تعادل عاملی مهم برای موفقیت و سلامت کوهنوردان است. هدف از پژوهش حاضر بررسی آثار جداگانه و توأمان تحریک الکتریکی مغز و داروی استازولامید بر تعادل مردان کوهنورد بود.مواد و روش‌ها: 12مرد کوهنورد (انحراف استاندارد±میانگین سن، قد و وزن به ترتیب: 6/4±8/39 سال، 8/7±4/177 سانتی‌متر و 9/1±1/79 کیلوگرم) در این پژوهش دوسوکور شرکت نمودند. آزمودنی‌ها تحت شش شرایط: 1)استازولامید و تحریک ناحیۀ قشر حرکتی اولیه(M1) 2)استازولامید و تحریک ناحیه قشر خلفی-جانبی پیش‌پیشانی(DLPFC) 3)استازولامید و شم 4)دارونما و تحریک M1 5)دارونما و تحریک DLPFC 6)دارونما و شم قرار گرفتند. در هر جلسه آزمودنی‌ها پس از 30 دقیقه نشستن در شرایط هایپوکسی (O2=13%)، به مدت 20 دقیقه تحت تحریک مغزی قرار گرفتند. سپس، هر آزمودنی با توجه به استقامت هوازی خود، یک وهله فعالیت وامانده‌ساز را با 60% سرعت هوازی بیشینه روی نوارگردان انجام داد. بلافاصله پس از فعالیت، تعادل پای تکیه‌گاه و غیرتکیه‌گاه اندازه‌گیری شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون آنوای دوراهه با اندازه‌گیری‌های تکراری استفاده گردید.یافته‌ها: در شرایط هایپوکسی، تحریک ناحیه M1 و DLPFC نسبت به شرایط تحریک شم اثر مثبت معناداری بر تعادل پای تکیه‌گاه پس از فعالیت وامانده‌ساز گذاشت (به ترتیب: 02/0=p و 03/0=p). اما بین این دو نوع تحریک تفاوت معناداری وجود نداشت. برای پای غیرتکیه‌گاه تفاوت معناداری بین شرایط تحریک نواحی مختلف مشاهده نشد. همچنین، بین مصرف استازولامید و دارونما بر تعادل پای تکیه‌گاه و غیر تکیه‌گاه تفاوت معناداری دیده نشد.نتیجه‌گیری: تحریک ناحیه M1 و DLPFC می‌تواند باعث بهبود تعادل پای تکیه‌گاه کوهنوردان هنگام کوهنوردی در ارتفاع شود.fa_IR
dc.format.extent803
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیfa_IR
dc.relation.ispartofفیزیولوژی ورزشیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2023.14878.2258
dc.subjectواژگان کلیدی: تحریک الکتریکیfa_IR
dc.subjectهایپوکسیfa_IR
dc.subjectدیاموکسfa_IR
dc.subjectآزمون تعادلfa_IR
dc.subjectعصبی و عضلانیfa_IR
dc.titleآثار تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای و مصرف استازولامید بر تعادل کوهنوردان فعال در ارتفاع شبیه‌سازی شدهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه رازی، کرمانشاه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه رازی، کرمانشاه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه رازی، کرمانشاه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه رازی، کرمانشاه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه فدرال ریو گرانده دو نورتهfa_IR
dc.citation.volume15
dc.citation.issue58
dc.citation.spage45
dc.citation.epage68
nlai.contributor.orcid0000-0003-4560-5006
nlai.contributor.orcid0000-0001-6120-9252
nlai.contributor.orcid0000-0002-6386-7344
nlai.contributor.orcid0000-0002-8426-0488


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد