اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانگان ملال پیش از قاعدگی و فاجعه‌پنداری درد دختران

Abstract

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانگان ملال پیش از قاعدگی و فاجعه‌پنداری درد دختران انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش، نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را دانش‌آموزان دختر دبیرستانی مبتلا به سندرم ملال پیش از قاعدگی شهر تبریز در سال 1401 تشکیل داد. 30 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌طور تصادفی در دو گروه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت کرد؛ اما گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. هر دو گروه، پیش، پس و 3 ماه پس از مداخله به‌پرسشنامه‌های 19 سوالی نشانگان پیش از قاعدگی و 13 سوالی فاجعه‌پنداری درد پاسخ دادند. داده­ها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها: میانگین و انحراف معیار سن گروه آزمایش 77/0±80/16 و گروه کنترل 64/0±53/16 بود. در پیش­آزمون، میانگین و انحراف معیار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای نشانگان ملال پیش از قاعدگی 00/5±60/57 و برای فاجعه‌پنداری درد 79/4±13/37، و در گروه کنترل برای نشانگان ملال پیش از قاعدگی 59/6±93/57 و برای فاجعه‌پنداری درد 27/5±40/38 بود (05/0<P). درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، نشانگان ملال پیش از قاعدگی (99/5±93/43) و فاجعه‌پنداری درد (16/5±93/32) دختران را در پس‌آزمون کاهش داد (001/0>P). در مرحله پیگیری، اثر این درمان بر نشانگان ملال پیش از قاعدگی (86/5±07/44) و فاجعه‌پنداری درد (14/5±07/33) ماندگار بود (001/0>P). نتیجه­گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد احتمالاً می‌تواند سبب کاهش نشانگان ملال پیش از قاعدگی و فاجعه‌پنداری درد دختران شود.