مقایسه اثر تمرین تناوبی با شدت زیاد و متوسط بر سطوح سرمی آیریزین و عامل نروتروفیک مشتق از مغز در دانشجویان پسر مبتلا به چاقی

Abstract

زمینه و هدف: چاقی پدیده ای چند عاملی است که می تواند با ایجاد اختلالات متابولیکی، سلامتی افراد را به خطر بیاندازد. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر تمرین تناوبی با شدت زیاد و متوسط بر سطوح سرمی آیریزین و عامل نروتروفیک مشتق از مغز در دانشجویان پسر مبتلا به چاقی بود. روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی 30 نفر از دانشجویان پسر چاق با دامنه سنی 28 تا 38 سال و BMI بالاتر از 30، بطور تصادفی در 3 گروه 10 نفری شامل تمرین تناوبی شدید، تمرین تناوبی با شدت متوسط و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه اجرا شد. شاخص ­های آیریزین و BDNF در حالت 12 ساعت ناشتا، 24 ساعت قبل و بعد از اجرای تحقیق اندازه­گیری شدند. یافته‌ها: سطوح آیریزین در گروه تمرین تناوبی شدید (0/0001>P، 0/34Es=) و گروه تمرین تناوبی شدت متوسط (0/0001>P، 0/37Es=) با افزایش معنی دار همراه بود. در مقایسه بین گروهی تفاوت معنی دار مشاهده نشد. همچنین سطوح BDNF در گروه تمرین تناوبی شدید (0/0001>P، 0/53Es=) و گروه تمرین تناوبی شدت متوسط (0/0001>P، 0/36Es=) افزایش معنی ­داری داشت. در مقایسه بین گروهی تفاوت معنی­دار مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: احتمالاً تمرین تناوبی با هر دو شدت زیاد و متوسط می­تواند با اثرگذاری مطلوب بر شاخص ­های آیریزین و BDNF موجب بهبود وضعیت سلامتی افراد مبتلا به چاقی شود.