نقش تمرین منتخب شنا به همراه عصارۀ لیکورایز بر مسیرهای سیگنالینگ SIRT1 در عضلۀ نعلی موشهای صحرایی نر دیابتی نوع دو

Abstract

مقدمه: سیر توئین-1 به‌عنوان سنسور متابولیک کلیدی در بافت‌های مختلف از جمله عضلۀ اسکلتی و بافت شناخته شده است که می‌تواند نقش محوری در تنظیم متابولیسم گلوکز و لیپیدها از طریق فعالیت دی استیلاز ایفا کند. هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش عصارۀ لیکورایز و تمرین منتخب شنا بر مسیرهای سیگنالینگ SIRT1 در عضلۀ نعلی موش‌های صحرایی نر دیابتی بود. روش‌ها: پژوهش از نوع تجربی و بنیادی و روش کار یک کارآزمایی تجربی با ماهیت توصیفی_ تحلیلی است. 50 سر موش خریداری شد و در 5 گروه 10 تایی تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی اصلی شامل شنا کردن در تانکر ویژه جوندگان مخزن آب ویژه شنا به‌مدت 6 هفته و ۵ جلسه در هفته بود. به‌منظور دیایتی کردن موش‌ها استرپتوزوتوسین تزریق شد. ۷ روز پس از تزریق قند خون موش‌ها اندازه‌گیری شد و موش‌هایی که قند خونشان بالاتر از ۲۵۰ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر بود به‌عنوان نمونۀ دیابتی انتخاب می‌شوند. به دو گروه از موش‌های دیابتی عصارۀ ریشۀ لیکورایز خورانده شد. جهت تجزیه‌و‌تحلیل یافته‌های تحقیق از آزمون آنالیز واریانس دو راهه و با استفاده از نرم‌افزار SPSS26 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد اثر متقابل تمرین شنا و مصرف عصارۀ لیکورایز بر مسیر سیگنالینگ SIRT1 از نظر آماری معنی‌دار است (002/0 =P). نتیجه‌گیری: SIRT1 نقش مهمی در کنترل هموستاز گلوکز بازی می‌کند. در واقع، تحت شرایط دیابتی فعالیت و میزان بیان ژن SIRT1 در بافت‌های مختلف علی‌رغم نقش متابولیکی و مهم، کاهش می‌یابد. تمرین شنا به همراه مصرف مکمل لیکورایز با تنظیم مثبت بیان ژن SIRT1 می‌تواند در پیشگیری و درمان بیماری دیابت مؤثر باشد.