چالش‌های استفاده از مهارکننده‌های ناقل سدیم-گلوکز-2 (SGLT-2) در درمان دیابت بارداری و ملاحظات ایمنی آن در طی حاملگی

Abstract

سردبیر محترم

پیچیدگی‌ها و چالش‌های بالقوه پیرامون استفاده از یک گروه دارویی نسبتاً جدید با منفعت زیاد با عنوان مهارکننده‌های ناقل سدیم-گلوکز-2 (SGLT-2)1در مدیریت دیابت بارداری (GDM)2، موضوعی است که به‌دلیل تأثیر آن بر سلامت مادر و جنین نیاز به بررسی فوری دارد. ماهیت گذرای دیابت بارداری و پیامدهای آن در دوران بارداری نیاز به توجه دقیق در هنگام انتخاب مداخلات درمانی دارد. در‌حالی‌که اثربخشی و کارآیی مهارکننده‌های SGLT-2 در کنترل قند خون و کاهش وزن و همچنین اثرات مفید آنها در پیشگیری و کنترل عوارض قلبی و کلیوی در بیماران غیرباردار مبتلا به دیابت نوع دو به‌خوبی بررسی و تأیید شده است [2 ،1]، وضعیت ایمنی و اثربخشی آنها در زنان باردار به اندازۀ کافی بررسی و شناخته نشده است که نیاز به یک رویکرد محتاطانه برای کاربرد آنها دارد. اگرچه مهار کننده SGLT-2 به شدت به پروتئین متصل می‌شوند که ممکن است خود عبور جفتی آنها را مهار کند اما در حال حاضر اطلاعات و شواهد قوی کافی در مورد عبور احتمالی داروهای مهار کننده SGLT-2 از جفت در طول بارداری و میزان آن و اثرات آن بر رشد و تکامل جنین در دست نیست [3]. اگرچه مطالعات حیوانی دخالت SGLT-2 کلیوی در پاتوژنز دیابت بارداری را نشان داده است [4] اما شواهد در حال ظهور از مطالعات پیش بالینی نگرانی‌هایی را در مورد خطرات بالقوه استفاده از مهارکنندۀ SGLT-2 در دوران بارداری برای رشد جنین ایجاد می‌کند [5]. مطالعات در مدل‌های حیوانی اثرات نامطلوبی را بر رشد کلیۀ جنین در معرض مهارکننده‌های SGLT-2 نشان داده‌اند که بر اهمیت بررسی چنین خطراتی در حاملگی‌های انسانی تأکید می‌کند [6 ،5]. علاوه بر این افزایش خطر سقط و ناهنجاری‌های مادرزادی در جنین با مصرف مهارکننده‌های SGLT-2 در بارداری گزارش شده است [5].