سنتز و بررسی اثر سایتوکسیک مشتقات جدیدی از 2 -آریل ایندول حاوی تیوسمی کاربازون و تری آزول در برابر سلول‌های سرطانی با استفاده از روش MTT

Abstract

زمینه و هدف: شیمی درمانی سرطان با مشکلات عدیده­ای از جمله عدم تحمل بیمار یا مقاوم شدن سلول­های سرطانی به ترکیبات و دارو­های مورد مصرف مواجه است. با توجه به اینکه ساختار­های حاوی حلقه ایندول و سمی کاربازون و تیازول­ها قبلاً اثرات بیولوژیک متفاوتی از خود نشان داده­اند. در این مقاله قرار است هیبرید­هایی از این ساختار­های شیمیایی طراحی و اثرات آن­ها بررسی شود شاید بتوان به ترکیبات جدیدی دست یافت تا به پاره­ای از مشکلات در سر راه شیمی درمانی چیره گشت. هدف از این مقاله سنتز و بررسی خاصیت ضد سرطانی ترکیبات هیبریدی جدید از ایندول متصل به فارماکوفور­های تری آزول و تیوسمی کاربازون با استفاده از روش کلیک است. روش کار: مشتقات ایندول و 3،2،1-تری آزول­ها و تیوسمی کاربازون به دلیل خواص بیولوژیکی متنوع از جمله ضد التهاب، ضد باکتری، ضدHIV، ضد قارچ و ضد سرطان از اهمیت ویژه­ای برخوردارند. در این مقاله، از واکنش کلیک جهت سنتز ترکیبات استفاده شد واکنش­های کلیک در شرایط ملایم در حضور حلال ارزان قیمت و زمان کوتاه انجام شده و محصول با راندمان و خلوص بالا (کمترین میزان محصولات جانبی) به دست می­آید لذا با بهره گرفتن از واکنش کلیک مشتقات جدیدی از 3،2،1-تری آزول­های متصل به سیستم 2-آریل-1H-ایندول-3-استخلاف­دار بین دو ترکیب 2-آریل-1-پروپ-2-اینیل-1H-ایندول-3-استخلاف­دار و آزید­های آروماتیک در حضور کاتالیزگر مس(ΙΙ) استات و سدیم آسکوربات در حلال اتانول سنتز گردید. هم چنین یکسری مشتقات جدیدی از 2- آریل -1H-ایندول -3- استخلاف دار هیبرید شده با تیوسمی کاربازون و تری آزول نیز در حضور کاتالیزگر پارا تولوئن سولفونیک اسید در حلال اتانول سنتز گردید و ساختار تمام ترکیبات سنتز شده به وسیله­ی آنالیز­های IR، H-NMR1 و 13 C-NMR تایید گردید. یافته‌ها: در راستای حل مشکل سرطان از ترکیبات با فارماکوفور های مختلف از جمله: ایندول، تری آزول (به دلیل وجود در بسیاری از ترکیبات سیتوتوکسیک و ضد میکروبی و اثر بخشی این اسکلت) و تیوسمی کاربازون و اتصال این سه فارماکوفور به یکدیگر جهت یافتن ترکیبات جدید که دارای سمیت سلولی احتمالی باشند استفاده گردید. فعالیت سیتوتوکسیک این ترکیبات بر روی دو رده سلولیHela و MCF-7 توسط روش MTT مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که ترکیبات مورد بررسی برروی رده سلولیHela ، صرفاً در بالا ترین غلظت (µM1000) به میزان قابل توجهی اثرسیتوتوکسیک داشته­اند و در سایر غلظت ها فاقد اثر بوده­اند و در بعضی از موارد از جمله اثر بر روی رده MCF-7 به نظر می­­رسد که ترکیبات حتی رشد سلول را افزایش نیز داده­اند که این افزایش رشد احتمال دارد به خاطر تشابه ساختاری بعضی ترکیبات با ساختار های فنلی باشد.