اثر ضددردی سیمواستاتین پس از بستن عصب سیاتیک

Abstract

زمینه و هدف: هدف اصلی این پژوهش، مطالعه­ی اثر سیمواستاتین روی تحمل درد و ارزیابی آنتاگونیست ها به دنبال آسیب عصب سیاتیک در موش صحرایی بود. روش کار: این تحقیق طی 2 مرحله آزمایشی بر روی 85 موش صحرایی نر بالغ و محدوده­ی وزنی 180-200 گرم، استفاده شد. تمامی حیوانات قبل از جراحی از نظر سلامت حرکتی ارزیابی شده و سپس تمامی موش­­ها با تزریق داخل صفاقی داروهای کتامین هیدروکلراید (mg/kg60) و زایلازین (mg/kg10) بیهوش شدند و پس از اسکراب و آماده­­ سازی اولیه پای راست حیوانات، آن­ها را به پهلوی چپ حالت گماری کرده و برشی در پوست خلفی-خارجی ناحیه رانی پای چپ داده ­شد. عضلات و فاسیا را به آرامی کنار زده و پس از در معرض دید قرار گرفتن عصب سیاتیک، با استفاده از هموستات ریز عصب سیاتیک تحت فشار به مدت 60 ثانیه قرار گرفت. به منظور ردیابی، محل آسیب را با بخیه زدن نزدیک­ترین عضله به محل له­شدگی با استفاده از نخ بخیه (0-5) سیلک غیرقابل­جذب نشانه­گذاری کرده و سپس عضلات را کنار هم گذاشته و بافت زیرجلد و پوست به ترتیب با استفاده از نخ ویکریل(0-4) و نایلون ( 0- 3) به روش ساده­ سرتاسری و تکی­ساده بخیه شد. در آزمون فرمالین، سیمواستاتین، ( mg/kg2، 4 و 8) یا مورفین (mg/kg5) به موش‌ها تزریق شد. در موش‌ها تزریق همزمان سیمواستاتین ( mg/kg8) + نالوکسان (mg/kg2) یا سپروهپتادین (mg/kg 4)، سایمیتیدین (mg/kg12.5)، انجام شد. سپس تست فرمالین صورت گرفت و زمان لیسیدن اندازه­گیری شد. حیوانات به 4 گروه تقسیم شدند: گروه 1: آسیب عصبی بدون درمان، گروه 2و3 و4 گروه­های درمان با سیمواستاتین بود. موش­های گروه 2 (با دوز mgkg 2) و گروه 3 (با دوزmgkg 4) و گروه 4 (با دوزmgkg 8) تحت درمان با سیواستاتین قرار گرفتند. در هر گروه 5 سر موش قرار گرفت که در دو بازه­ی زمانی 2 و 4 هفته مورد ارزیابی قرار ­گرفتند. تحلیل آماری داده‌‌های حاصله با استفاده از نرم‌افزار IBM SPSS Statistics 26 (SPSS25)، انجام شد. یافته‌ها: یافته‌های توصیفی متغیرهای موردمطالعه، شامل شاخص‌هایی از قبیل میانگین، انحراف معیار، خطای استاندارد و ... محاسبه و گزارش گردید. نتیجه‌گیری: براساس نتایج به دست آمده به نظر می­رسد که سیمواستاتین با دز mg/kg 8 در کاهش زمان عکس­العمل درد در گروه تحت درمان تاثیر دارد.