مدل‌یابی نقش تاب‌آوری عاطفی و خودنهان‌سازی در گرایش اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی با میانجیگری بهزیستی روانی

Abstract

زمینه و هدف: شبکه‌های اجتماعی اکنون به‌عنوان بستری برای جستجو، بحث و تبادل نظر و اشتراک‌گذاری اطلاعات به صورت تعاملی و فوری با دیگران ایجاد شده‌اند. پژوهش حاضر با هدف مدل‌یابی نقش تاب­آوری عاطفی و خود نهان‌سازی در گرایش اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی با میانجیگری بهزیستی روانی انجام گرفت. روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل شهر اردبیل در سال 1400 تشکیل دادند. از این جامعه نمونه­ای به حجم 120 نفر به روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه‌های اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی تورل و سر نکو (۲۰۱۲) ، بهزیستی روان‌شناختی ریف (1989)، تاب آوری هیجانی کانور و دیویدسون (2003) و خودنهان سازی لارسون و چاستین (1990) پاسخ دادند. داده‌های به ‌دست آمده با استفاده از مدل‌یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS.25و smart pls3 تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد تاب‌آوری هیجانی و خودنهان‌سازی بر اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی اثر مستقیم و معنی‌داری دارد، همچنین اثر غیرمستقیم تاب‌آوری هیجانی و خودنهان‌سازی با میانجیگری بهزیستی روانی، تائید شد (96/1 < t). نتیجه­ گیری: تاب‌آوری هیجانی و خودنهان‌سازی، می‌توانند کارکردهای متفاوت اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی را در دانشجویان نشان دهند. بنابراین بررسی نقش میانجی بهزیستی روان‌شناختی اطلاعات دقیق‌تری را در خصوص تأثیرگذاری این متغیرها برابعاد مختلف اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی، فراهم می‌کند.