اثربخشی ذهن آگاهی مبتنی بر اسکاموتراپی معنوی بر نگرش به کمک و شیفتگی مرتبط با کار مربیان کودکان اوتیسم

Abstract

زمینه و هدف: اختلالات فراگیر رشد اصطلاحی است که برای اشاره به اختلالات روان­شناختی در دوران کودکی به کار می­رود. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی ذهن آگاهی مبتنی بر اسکاموتراپی معنوی بر نگرش به کمک و شیفتگی مرتبط با کار مربیان کودکان اوتیسم بود. روش کار: برای انجام تحقیق نیمه آزمایشی که با طرح پیش آزمون، پس‌آزمون پیگیری با گروه کنترل انجام شد از بین مربیان زن و مرد کودکان اوتیستیک در مراکز خصوصی (گل­های چالوس، نیک­اندیشان ساری و ذهن سپید بابل) توانبخشی در مازندران، 30 نفر به روش در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شده و پرسشنامه­های نگرش به کمک خواهی (HAS) نیکل جی.اس (1998) و شیفتگی کاری باکر (2008) را تکمیل کردند. سپس گروه آزمایش درمان ذهن آگاهی مبتنی بر اسکاموتراپی معنوی را طی 8 جلسه یک و نیم ساعته دریافت نمودند، و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. پس از پایان دوره درمان و 2 ماه بعد تمام آزمودنی­ها مجددا پرسشنامه­ها را تکمیل کردند یافته‌ها: نتایج نشان داد؛ ذهن آگاهی مبتنی بر اسکاموتراپی معنوی بر نگرش به کمک (71/0)، شیفتگی مرتبط با کار مربیان (91/0) کودکان اوتیسم تاثیر معناداری دارد. همچنین مشخص شد اثر درمان ذهن آگاهی مبتنی بر طرحواره‌های معنوی بر نگرش به کمک، شیفتگی مرتبط با کار مربیان کودکان اوتیسم بعد از دو ماه ماندگار است. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج توصیه می­شود مربیان کودک اوتیسم از درمان ذهن آگاهی مبتنی بر اسکاموتراپی معنوی استفاده کنند.