مدل میانجی‌گری خودمهارگری در پیش‌بینی بهزیستی روان‌شناختی نوجوان بر اساس سبک دلبستگی و جهت‌گیری مذهبی

Abstract

زمینه و هدف: نوجوانی یکی از مهمترین و کوتاه ترین مراحل از مراحل زندگی هر فرد است، که با تغییرات زیادی همراه می باشد، لذا این پژوهش باهدف تعیین رابطه میان سبک دلبستگی و جهت‌گیری مذهبی با بهزیستی روان‌شناختی نوجوانان با بررسی میانجی‌گری خودمهارگری انجام شد. روش کار: روش پژوهش توصیفی و از نوع تحلیل معادلات ساختاری بود جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر کاشان در سال 1401-1402 که مشغول به تحصیل بودن را تشکیل داده است که از میان آنها 500 نفر بر اساس نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. داده‌ها بر اساس چهار پرسش‌نامه بهزیستی روان‌شناختی، جهت‌گیری مذهبی، سبک دلبستگی و خودمهارگری جمع‌آوری و داده‌ها به روش مدل‌یابی اطلاعات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزارSpss.24 و Lyserl تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: نتایج یافته‌ها نشان داد سبک ایمن، سبک دوسوگرا، جهت‌گیری مذهبی بیرونی و خودمهارگری نقش معناداری در پیش‌بینی بهزیستی روان‌شناختی دانش آموزان داشتند. از بین 5 متغیرپیش‌بین، هر 5 متغیر در پیش بینی میانجی‌گری خودمهاگری با بهزیستی روان‌شناختی رابطه معنی‌داری داشتند. همۀ متغیرهای پیش‌بین رابطۀ معنی‌داری با متغیر خودمهارگری داشتند. نتیجه‌گیری: خودمهارگری در رابطه بین سبک دلبستگی و جهت‌گیری مذهبی با بهزیستی روان‌شناختی نوجوانان نقش مهمی دارد.