ارائه مدل پیش بینی افکار خودکشی با نقش واسطه ای احساس خودکارامدی در ارتباط با سبک های دلبستگی در بین دانشجویان

Abstract

زمینه و هدف: خودکشی برای فرد، خانواده و جامعه مصیبت بار است و با عوامل روانشناختی متعددی ارتباط دارد؛ لذا هدف این مطالعه ارائه مدل پیش بینی افکار خودکشی با نقش واسطه­ای احساس خودکارامدی در ارتباط با سبک­های دلبستگی در بین دانشجویان بود. روش کار: جامعه آماری این مطالعه همبستگی، شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد شیراز در سال 1402-1401 بود که براساس آمار کسب شده از آموزش دانشگاه آزاد شیراز معادل 19635 نفر بود. به منظور تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد و با توجه به محاسبات حجم نمونه 380 نفر تعیین گردید. از پرسشنامه سبک­های دلبستگی کولینز و رید (1990)، خودکارآمدی شرر و همکاران (1982)، افکار خودکشی بک(1961) استفاده شد. برای انجام تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهایSPSS و Lisrel استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که سبک دلبستگی ایمن تاثیر مستقیم و معنادار بر احساس خودکارآمدی و تاثیر معکوس و معنادار بر افکار خودکشی دارد و در عین حال، احساس خودکارآمدی تاثیر معکوس و معنادار بر افکار خودکشی دارد. همچنین نتایج نشان داد که نقش میانجی احساس خودکارآمدی در تاثیر سبک­های دلبستگی(ایمن، اجتنابی، دوسوگرا) بر افکار خودکشی دانشجویان در سطح اطمینان 99 درصد معنادار است. نتیجه‌گیری: به طور کلی می­توان نتیجه گرفت که افزایش سبک­های دلبستگی می­تواند راهکاری جهت افزایش احساس خودکارآمدی اهمیت دارد لذا می­توان به راه حلی جهت کاهش افکار خودکشی معرف کرد.