مقایسه تأثیر یک دوره برنامه مهار یکپارچه عصبی عضلانی با و بدون تحریک الکتریکی بر قدرت و استقامت عضلات گردن بیماران دارای گردن درد مکانیکی مزمن

Abstract

مقدمه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی این موضوع بود که آیا استفاده از تکنیک مهار عصبی عضلانی تلفیقی همراه با تحریک الکتریکی می­تواند بهبود سریعتر و بیشتر در حداکثر قدرت و استقامت عضلات گردن در بیماران مبتلا به گردن درد مزمن مکانیکی را فراهم کند یا خیر. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون_پس آزمون بوده است. بدین منظور بیماران مبتلا به گردن درد مزمن غیراختصاصی شهر تهران به‌طور تصادفی در دو گروه‌ تجربی (17=n) و یک گروه کنترل (17=n) قرار گرفتند. درد، ناتوانی، قدرت و استقامت عضلات گردن پیش و پس از هشت هفته مداخله، به ترتیب با استفاده از شاخص بصری درد، شاخص ناتوانی گردن، داینامومتر و تست فلکشن کرانیوسرویکال ‌اندازه‌گیری شدند. آزمون تحلیل واریانس اندازه های تکراری و t زوجی و آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای تجزیه و تحلیل داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: نتایج آزمون t زوجی و آزمون تحلیل واریانس یکراهه اختلاف معنادار درون گروهی و بیرون گروهی را در سه گروه نشان نداد، در مقابل گروه تکنیک مهار عصبی عضلانی تلفیقی همراه با تحریک الکتریکی به نسبت دو گروه دیگر اندازه اثر بالینی بیشتری را نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به اثرات بالینی گزارش شده برای تکنیک مهار عصبی عضلانی تلفیقی همراه با تحریک الکتریکی در بیماران دارای گردن درد، استفاده از این روش به عنوان یک روش مکمل در بهبود درد، ناتوانی و افزایش قدرت و استقامت عضلات گردن بیماران مبتلا به گردن درد مزمن غیر اختصاصی پیشنهاد می­شود.