ارتباط خودکارآمدی مادرانه با نگرش به مشوق‌های فرزندآوری و عوامل مرتبط

Abstract

سابقه و هدف: خودکارآمدی زنان موجب احساس بهتری نسبت به مادر بودن و بهبود سلامت عمومی می‌شود. مشوق‌های فرزندآوری یکی از راهکارهای اساسی اصلاح کاهش جمعیت است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط خودکارآمدی مادرانه با نگرش به مشوق‌های فرزندآوری و عوامل مرتبط انجام شد‌‎است. مواد و روش‌ها: این مطالعه‎ مقطعی بر روی 384 زن سنین 18 تا 40 سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال 1401-1399 انجام شد. داده‎‌ها با استفاده از پرسشنامه‌‏های‏ ویژگی‌های دموگرافیک- باروری، نگرش به مشوق‌های فرزندآوری و خودکارآمدی مادرانه جمع آوری شد. پرسشنامه مشوق‌های فرزندآوری شامل 15 گویه با دامنه نمرات از 15 تا 75 و پرسشنامه خودکارآمدی مادرانه شامل 9 گویه با دامنه نمرات از 9 تا 45 بود. یافته‌ها: میانگین سن زنان 5/42±30/99 سال بود. میانگین تعداد فرزند دلخواه 1/02±2/20 و میانگین زمان اولین فرزندآوری دلخواه پس از ازدواج 1/89±2/96 ماه بود. میانگین نمره کل نگرش مشوق فرزندآوری 15/36±50/45 و میانگین نمره کل خودکارآمدی مادرانه 5/72±31/47 بود. نتایج تست رگرسیون خطی چندگانه، پس از تعدیل سایر متغیرها بیانگر وجود همراهی مثبت معنی‌دار بین نگرش به مشوق‌های فرزندآوری با سن ازدواج (0/177β=، 0/001p=)، تعداد فرزند دلخواه (0/179β=، 0/001p=)، و زمان اولین فرزندآوری دلخواه پس از ازدواج (0/116β=، 0/029p=) و همراهی منفی معنی‌دار با مدت زمان ازدواج بود (0/329-β=، 0/023p=). نتیجه‌گیری: نتیجه مطالعه نشان داد که‏ مشوق‏های فرزندآوری نقش مثبتی بر نگرش مادران به فرزندآوری دارد. پیشنهاد می‏‌شود که این مشوق‏ها در طراحی برنامه‏‌های افزایش فرزندآوری در نظر گرفته شود.