بررسی اپیدمیولوژیک و ارتباط علایم بالینی با یافته‌های عصب و عضله بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال مراجعه کننده به کلینیک طب فیزیکی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 1401

Abstract

سندرم تونل کارپال، شایع‌ترین نوروپاتی عصب محیطی بوده که مشکلات اجتماعی و شغلی فراوانی برای افراد ایجاد می‌نماید. بررسی از نظر اپیدمیولوژی بیماری در استان خراسان جنوبی انجام نشده است، هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی اپیدمیولوژیک و ارتباط علایم بالینی با یافته‌های عصب و عضله بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال مراجعه کننده به کلینیک طب فیزیکی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 1401 بود. در مطالعه توصیفی تحلیلی 159 دست درگیر مبتلا به سندرم تونل کارپال مراجعه‌کننده به کلینیک طب فیزیکی بیمارستان امام رضا‌(ع) بیرجند در سال 1401 بررسی شدند. اطلاعات دموگرافیک، BMI و سابقه بیماری‌های قبلی، دست غالب، دست درگیر، مدت زمان درگیری، علایم بالینی شامل درد شبانه یا درد هنگام فعالیت، بی‌حسی و گزگز، آتروفی عضله ناحیه تنار بررسی و در چک لیست ثبت شد. شدت درگیری عصب مدین در سندرم CTS با استفاده از نوار عصب و عضله با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی نموس (EMG) کلینیک ثبت و بر اساس ویژگی‌های کتاب دومیترو دسته‌بندی شد (نسخه 2020). میانگین سنی بیماران 5/13±01/51 سال، در خانم‌ها شایع‌تر بود. در گروه سنی 60-50 سال شیوع بالاتری داشت. شایع‌ترین علامت بیماران بی‌حسی بود. توزیع فراوانی شدت CTS بر حسب گروه سنی، درد حین خواب، درد حین کار، پارستزی و آتروفی عضلات ارتباط معناداری داشت (05/0>P). پیشنهاد می‌گردد اطلاع‌رسانی لازم به مراکز بهداشتی و زنان خانه‌دار در این خصوص انجام گیرد تا بیماران مشکوک را به مراکز ارجاع دهند تا درمان سریع و به‌موقع انجام شده و از پیشرفت بیماری و تحمیل بار اضافه به سیستم سلامت جلوگیری شود.