بررسی تجربی اثر تغییرات پارامترهای ماشین‌کاری فرآیند فرز‌تراش

Abstract

فرز-تراش فرآیند جدیدی است که از دو عملیات تراش­کاری و فرزکاری بهره می­برد بدینگونه که بطور همزمان ابزار و قطعه­کار دوران می­کنند و به همین دلیل توانائی گسترده­ای در ماشین­کاری سطوح منحنی و پیچیده را دارا می­باشد. بررسی اثر تغییرات پارامترهای مستقل ماشین­کاری شامل سرعت دورانی قطعه­کار، سرعت دورانی ابزار و نرخ پیشروی ابزار، بر پارامترهای وابسته برش همچون نیرو، فشار برش و زبری سطح ماشین­کاری شده موضوع اصلی پژوهش حاضر است. ترتیب انجام و همچنین تعداد آزمایش­ها، بر اساس روش فاکتوریل کامل طراحی شده است. آزمایش­ها برای هرکدام از پارامتر­های ذکر شده در سه سطح انجام شده که مجموعا" شامل 27 آزمایش است. نتایج حاصله به کمک نرم افزار مینی­تب مورد بررسی قرار گرفت. فرآیند فرز–تراش با ابزار فرز انگشتی قطرφ6 بر روی قطعه فولادی 1.7225 انجام شد. نتیجه آنکه، افزایش سه برابری نرخ پیشروی ابزار، نیروی برآیند ماشین­کاری را تا حدود دو برابر افزایش داده و فشار برش را تا حدود 27 درصد کاهش می­دهد، همچنین پارامترهای کیفیت سطح R a و R z به ترتیب برابر 74 و 61 درصد افزایش یافت. روند کاملا صعودی یا نزولی نیرو­های برشی، فشار برش و همچنین کیفیت سطح ماشین­کاری شده با افزایش سرعت دورانی قطعه­کار و سرعت دورانی ابزار رخ نداده و یک محدوده اکسترمم در روند افزایشی سرعت­های مذکور محقق شده است. بطوریکه حداقل نیروی برآیند برش و همچنین فشار برش در محدوده سرعت دورانی 950rpm ابزار و 300rpm قطعه­کار مشاهده شد.