نقش ارزش و قیمت گذاری صحیح خدمات در وزارت بهداشت و اهمیت آن در بازدارندگی مهاجرت نخبگان: یک نامه به سردبیر

Abstract

سردبیر محترم ارزش‌گذاری و قیمت‌گذاری مناسب یکی از مهمترین عوامل اجرایی و تعیین‌کننده اجرای خدمات می‌باشد، عدم ارزش و قیمت‌گذاری صحیح خدمات، دستخوش تحولاتی است که اگر چیدمان و ارزش‌گذاری به‌درستی صورت گیرد، خروجی ماموریت واگذاری به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که اتفاقا دو مقوله آموزش و بهداشت آن مقدم بر درمان است بهتر از حال موجود که به دور از توفیق هم نبوده است خواهد شد، نتیجه این کم‌توجهی و اهمال‌کاری در سنوات اخیر بیشتر مشهود، به‌طوری‌که نتیجه آن افزایش میزان مهاجرت نخبگان و یاس و نومیدی قشر اعظمی از جامعه علمی کشور است.3-1 بی‌تردید پایه هر فعل و انفعال مثبتی آموزش است که طی سنوات گذشته بخش اعظمی از توانمندترین نیروها با رتبه‌های علمی برجسته مخصوصا در مقطع بالینی از چرخه آموزش خارج و به بخش خصوصی پیوستند و عطای آموزشی بودن را به لقایش بخشیدند که دلیل اصلی آن، اختلاف چشمگیر درآمدها در بخش خصوصی نسبت به بخش دولتی است. از طرفی امروزه ملاک انتخاب رشته آن تعداد از فارغ‌التحصیلان دوره عمومی که علاقمند به تخصص هستند، انتخاب رشته‌ای است که کمترین دردسر و بیشترین درآمد را داشته باشد. متاسفانه خواسته یا ناخواسته سیاست سیاستمداران در عرصه تعرفه‌گذاری نیز به‌گونه‌ای بوده است که بر این موضوع سایه افکنده و بر طبل این انتظار کوبیده است. بر کسی پوشیده نیست که اصل و اساس پزشکی را باید در رشته‌هایی مانند داخلی، اطفال، طب اورژانس، بیهوشی و جراحی جستجو کرد و این رشته‌ها باید مهد جوانان باهوش و توانای عرصه پزشکی باشند تا شرایط برای پیشرفت همه جانبه فراهم گردد. حال اینکه به‌دلیل تفاوت چشمگیر درآمد در دیگر رشته‌ها نسبت به این رشته‌ها، مدت‌ها است که استقبالی از این رشته‌ها نمی‌شود و همچنان مغفول مانده است و با اینکه به‌نظر می‌رسد که سیاستمدران و متولیان امر، درد را شناخته‌اند ولی درمانی پیشنهاد نمی‌کنند. از این‌رو هم‌اکنون نیز دیر است و باید چاره‌ای اندیشید و بیش از این فرصت سوزی نکرد و درآمدها را مبتنی بر زحمت رشته‌ها مدیریت کرد و واژه لوکس بودن برخی از رشته‌ها را کمرنگ نمود تا گرایش به‌سمت رشته‌های اساسی و حیاتی بیشتر شود. در این بین نباید از اعضای هیات علمی پایه نیز غافل شد چون آنها نیز مدام خود را با دیگران مقایسه می‌کنند و‌ تاثیرگذاری ایشان بر فرآیند آموزش پزشکی بر هیچکس پوشیده نیست. نباید شرایط به‌گونه‌ای باشد که اعضای هیات علمی پایه را برای تامین معاش خود، مجبور به انجام چندین کار غیرمرتبط با فضای دانشگاه کند. آنچه مبرهن و واضح است اینکه تا قبل از اینکه بیش از این دیر شود نظام پرداخت در دانشگاه‌ها باید متحول و در این بین بیشترین نقش متوجه دولت و مجلس شورای اسلامی خواهد بود با این پیش‌فرض ذهنی که منشا همه تحولات در دل دانشگاه‌ها است.