درمان زخم پای دیابتی مقاوم به درمان با استفاده از ماگات درمانی و دبریدمان جراحی: گزارش یک مورد

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: زخم‌های پا در بیماران دیابتی یکی از عوارض شایع دیابت شیرین است که می‌تواند منجر به مرگ و آمپوتاسیون شود. مدیریت این زخم­هایکی از چالش‌های بسیار مهم برای بیماران و خانواده‌های آن‌ها است. در این مطالعه موردی، بیماری با زخم پای دیابتی مقاوم به درمان که با توجه وضعیت جسمانی و مالی بیمار از ماگات درمانی برای درمان زخم پای دیابتی مقاوم استفاده شد، گزارش گردید. معرفی بیمار: گزارش مورد حاضر مربوط به یک مرد ۷۲ ساله با سابقه ۵ ساله دیابت نوع ۲ کنترل نشده شده است. بیمار زخم‌ پای دیابتی مقاوم به آنتی‌بیوتیک پاشنه پای چپ خود به اندازه ۱ × ۱ سانتیمتر داشت که کاملاً گانگرن شده بود. علیرغم مراقبت‌های معمول، زخم پای دیابتی‌ترمیم نیافت. بیمار به تیم مدیریت زخم ما منتقل شد زخم پای دیابتی با استفاده از دبریدمان جراحی و درمان با استفاده از ماگات درمانی مدیریت شد. ده جلسه از درمان با استفاده ازلارو برگزار شد (یک جلسه درمانی هر ۴۸ ساعت یک‌بار). پس از سه ماه، زخم‌ پای دیابتی بیمار بهبود یافت و او در شرایط خوبی ترخیص شد. بحث و نتیجه‌گیری: زخم پای دیابتی عفونی به دلیل مقاومت در برابر درمان و بهبود ضعیف زخم باعث اختلال در فعالیت فیزیکی و کاهش کیفیت زندگی بیمار می‌شود.. بنابراین، رویکردهای درمانی مؤثر برای مدیریت زخم پای دیابتی لازم است. گزارش مورد حاضر نشان داد که استفاده از ترمیم جراحی و لارو تراپی یک رویکرد ایمن و مؤثر برای تسهیل بهبودی زخم پای دیابتی است.