بررسی تاثیر نانو کامپوزیت روی اکسید و عصاره زنجبیل بر میزان گلوکز و هموگلوبین(HbA1c) پلاسمای خون درموش‌های صحرایی نر دیابتی شده

Abstract

مقدمه: دیابت یک بیماری عود کننده است که در نتیجه فقدان انسولین یا مقاومت در برابر ظرفیت کامل آن تعریف می­شود. این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره زنجبیل، نانوذرات روی اکسید و نانوکامپوزیت روی اکسید-عصاره بر شاخص های HbA1c و قند خون ناشتا (FBS) در موش­های صحرایی نر دیابتی انجام گرفت. مواد و روش ­ها: نانوذرات روی اکسید بر اساس روش سل-ژل و عصاره زنجبیل به روش سوکسیله سنتز شدند. سپس نانوکامپوزیت روی‌ اکسید-عصاره سنتز و با تست های تاییدی شناسایی شد. موش­های صحرایی نر ویستار با میانگین وزن(20±250 گرم) توسط تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (mg/kg 60) دیابتی شدند و سپس تیمارهای لازم به روش گاواژ در یک دوره 30 روزه انجام گرفت. بعد از اتمام دوره و پس از 8 ساعت محرومیت از غذا، اندازه گیری میزان هموگلوبین گلوکوزیله (HbA1c) و همچنین میزان قند خون ناشتا (FBS) از نمونه های خونی جمع آوری شده، انجام پذیرفت. یافته­ ها: نتایج تحقیق نشان داد که از بین تمامی تیمارها، نانوکامپوزیت روی اکسید-عصاره در غلظت پایین (mg/kg10+ 100) توانایی بالایی در کاهش شاخص های قند خون دارد که این توانایی نسبت به سایر گروه های تحت تیمار از نظر آماری معنی دار بود (05/0P<). بحث و نتیجه ­گیری: نانوکامپوزیت روی اکسید-عصاره در غلظت پایین برای کنترل و کاهش قند خون در موش­ها موثر بود. لذا با توجه به شباهت فیزیولوژیکی بدن انسان و موش، به عنوان یک مکمل جهت کاهش قند خون در افراد دیابتی پیشنهاد می­گردد.