موانع تحرک زودهنگام بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه در بیمارستان‌های واقع در استان کهکیلویه‌وبویراحمد از دیدگاه پزشک، پرستار و فیزیوتراپ

Abstract

زمینه و هدف مفهوم تحرک زودهنگام از تخت بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه، یک مفهوم بسیار پیچیده است که نیازمند هماهنگی بین بخشی، صرف انرژی و هماهنگی همه کارکنان بخش مراقبت ویژه شامل پزشک، پرستار و فیزیوتراپ است. تحرک زودهنگام ایمن، امکان‌پذیر و همراه با نتایج مثبتی برای بیمار، کادر درمانی، خانواده و نظام سلامت است. درواقع این مفهوم تعریف واحدی ندارد و در متون مختلف از خروج از تخت در اولین فرصت تا انجام فعالیت بدنی در تخت و تحت تهویه مکانیکی بدان اشاره شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین موانع تحرک زودهنگام بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی کهکیلویه و بویراحمد انجام شد. روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی‌مقطعی در سال 1399-1400 است. جامعه پژوهش این مطالعه کارکنان درمان شامل پزشکان، پرستاران و فیزیوتراپ‌های شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کهکیلویه و بویراحمد و به‌صورت سرشماری بود. داده‌ها از طریق پرسش‌نامه جمعیت‌شناختی و پرسش‌نامه پژوهشگرساخته‌ موانع تحرک زودهنگام بیماران بخش ویژه، جمع‌آوری و وارد نرم افزار SPSS نسخه 18 شدند. با کمک آمار توصیفی و تحلیلی تجزیه‌وتحلیل داده‌ها صورت گرفت. یافته‌ها در مطالعه حاضر 174 پرستار، پزشک، فیزیوتراپ به پرسش‌نامه پاسخ دادند. 57/8 درصد از نمونه‌ها زن و بیشتر پاسخ‌دهندگان (59/8 درصد) مجرد بودند. براساس یافته‌های مطالعه حاضر، موانع مرتبط به بیمار کمترین میانگین (0/108±0/411) و موانع فرهنگی بیشترین میانگین (0/146±0/478) را در بین موانع تأثیرگذار درخصوص تحرک زودهنگام به خود اختصاص داده‌اند. نتیجه‌گیری براساس یافته‌های این مطالعه، لازم است موانع تحرک زودهنگام در بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه به‌خصوص موانع فرهنگی مورد بررسی قرار گیرد و برهمین اساس، راهنمای بالینی و پروتکل مناسب جهت مدیریت و کاهش این موانع طراحی و تدوین شود.