بررسی میزان و عوامل موثر بر تجویز آنتی بیوتیک در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان نمازی شیراز در سال 1399

Abstract

مقدمه و اهداف: آنتی‌بیوتیک‌ها از جمله پرمصرف‌ترین و پرهزینه‌ترین داروهای مورداستفاده در بیمارستان‌ها می‌باشند که مصرف بیش‌ازحد آن‌ها چالش‌هایی دارد. بخش مراقبت ویژه بیمارستان‌ها ازجمله بخش‌های پرمصرف این داروها می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین میزان و الگوی تجویز آنتی‌بیوتیک در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان نمازی شیراز بر اساس نسخ دارویی بود. روش‌کار: در این مطالعه، تمام نسخ الکترونیکی در 16 بخش مراقبت ویژه بیمارستان نمازی در سال 1399، بازیابی و مورد بررسی قرارگرفت. ابزار جمع‌آوری در این مطالعه چک ‌لیستی شامل اطلاعات هویتی بیماران و همچنین تاریخ و تعداد تجویز آنتی‌بیوتیک بود. از آزمون‌های آماری کای‌اسکوئر برای بررسی ارتباط میان گروه‌های آنتی‌بیوتیکی تجویزشده با متغیرهای هویتی بیماران استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه 381003 نسخه الکترونیکی مورد بررسی قرار گرفت که 67002 نسخه (17/6%) حاوی آنتی‌بیوتیک بود. همچنین 5056 نفر از بیماران (98/9%) نیز آنتی‌بیوتیک دریافت کرده بودند. بر اساس نسخ، بیشترین میزان آنتی‌بیوتیک تجویزشده برای مردان و همچنین گروه سنی کمتر از 15 سال بود (0/05<P). بیماران بستری‌شده در فصل زمستان نیز بیشترین میزان تجویز آنتی‌بیوتیک را داشتند(0/05P<). در این مطالعه، پرتجویزترین گروه‌های آنتی‌بیوتیکی مربوط به بتالاکتام و کلرامفنیکل‌ها (32/89%)، سفالوسپورین‌ها (19/28%) و گلیکوپپتیدها (%18) بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد اگرچه کمتر از یک‌پنجم از نسخ دارویی حاوی آنتی‌بیوتیک بود اما تقریباً تمام بیماران بستری در بخش‌های مراقبت ویژه، آنتی‌بیوتیک دریافت کرده بودند. بااین‌وجود، پیشنهاد می‌شود در مطالعات آتی میزان تجویز آنتی‌بیوتیک بر اساس نسخ دارویی نیز ارزیابی‌شده تا مدیران بیمارستانی بتوانند ضمن کسب آمار دقیق‌تر نسبت به منابع دارویی بیمارستان، اقدامات مناسبی در راستای نظارت بر تجویز داروهای آنتی‌بیوتیکی انجام‌ دهند.