اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر کیفیت خواب و شدت درد زنان مبتلا به میگرن

Abstract

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر کیفیت خواب و شدت درد بیماران مبتلا به میگرن بود. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به میگرن شهر تبریز در سال 1402 تشکیل داد. 30 نفر با داشتن ملاک‌های ورود به مطالعه با روش نمونه‌گیری هدفمند و از میان کلیه زنان مبتلا به میگرن شهر تبریز در سال 1402 انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و گواه، هر کدام 15 نفر قرار گرفتند. ابزارهای اندازه‌گیری، پرسشنامه‌های کیفیت خواب پیتزبورگ و شدت درد مک‌گیل بودند. اعضای گروه مداخله، در 8 جلسه 5/1 ساعته شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی را دریافت کردند؛ ولی گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. داده‌ها توسط آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی برای کیفیت خواب (53/2±60/17) و برای شدت درد (61/4±87/46)، و در گروه گواه برای کیفیت خواب (03/2±00/17) و برای شدت درد (89/3±80/45) بود. شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی در مقایسه با گروه گواه، کیفیت خواب (20/2±13/14) و شدت درد (04/5±93/41) زنان مبتلا به میگرن را در پس‌آزمون به‌ترتیب بهبود و کاهش داد (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر درمان بر کیفیت خواب و شدت درد ماندگار بود (001/0>p). نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی موجب افزایش کیفیت خواب و کاهش شدت درد زنان مبتلا به میگرن شده است. زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر کیفیت خواب و شدت درد بیماران مبتلا به میگرن بود. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به میگرن شهر تبریز در سال 1402 تشکیل داد. 30 نفر با داشتن ملاک‌های ورود به مطالعه با روش نمونه‌گیری هدفمند و از میان کلیه زنان مبتلا به میگرن شهر تبریز در سال 1402 انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و گواه، هر کدام 15 نفر قرار گرفتند. ابزارهای اندازه‌گیری، پرسشنامه‌های کیفیت خواب پیتزبورگ و شدت درد مک‌گیل بودند. اعضای گروه مداخله، در 8 جلسه 5/1 ساعته شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی را دریافت کردند؛ ولی گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. داده‌ها توسط آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی برای کیفیت خواب (53/2±60/17) و برای شدت درد (61/4±87/46)، و در گروه گواه برای کیفیت خواب (03/2±00/17) و برای شدت درد (89/3±80/45) بود. شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی در مقایسه با گروه گواه، کیفیت خواب (20/2±13/14) و شدت درد (04/5±93/41) زنان مبتلا به میگرن را در پس‌آزمون به‌ترتیب بهبود و کاهش داد (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر درمان بر کیفیت خواب و شدت درد ماندگار بود (001/0>p). نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی موجب افزایش کیفیت خواب و کاهش شدت درد زنان مبتلا به میگرن شده است. زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر کیفیت خواب و شدت درد بیماران مبتلا به میگرن بود. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به میگرن شهر تبریز در سال 1402 تشکیل داد. 30 نفر با داشتن ملاک‌های ورود به مطالعه با روش نمونه‌گیری هدفمند و از میان کلیه زنان مبتلا به میگرن شهر تبریز در سال 1402 انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و گواه، هر کدام 15 نفر قرار گرفتند. ابزارهای اندازه‌گیری، پرسشنامه‌های کیفیت خواب پیتزبورگ و شدت درد مک‌گیل بودند. اعضای گروه مداخله، در 8 جلسه 5/1 ساعته شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی را دریافت کردند؛ ولی گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. داده‌ها توسط آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی برای کیفیت خواب (53/2±60/17) و برای شدت درد (61/4±87/46)، و در گروه گواه برای کیفیت خواب (03/2±00/17) و برای شدت درد (89/3±80/45) بود. شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی در مقایسه با گروه گواه، کیفیت خواب (20/2±13/14) و شدت درد (04/5±93/41) زنان مبتلا به میگرن را در پس‌آزمون به‌ترتیب بهبود و کاهش داد (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر درمان بر کیفیت خواب و شدت درد ماندگار بود (001/0>p). نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی موجب افزایش کیفیت خواب و کاهش شدت درد زنان مبتلا به میگرن شده است. زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر کیفیت خواب و شدت درد بیماران مبتلا به میگرن بود. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به میگرن شهر تبریز در سال 1402 تشکیل داد. 30 نفر با داشتن ملاک‌های ورود به مطالعه با روش نمونه‌گیری هدفمند و از میان کلیه زنان مبتلا به میگرن شهر تبریز در سال 1402 انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و گواه، هر کدام 15 نفر قرار گرفتند. ابزارهای اندازه‌گیری، پرسشنامه‌های کیفیت خواب پیتزبورگ و شدت درد مک‌گیل بودند. اعضای گروه مداخله، در 8 جلسه 5/1 ساعته شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی را دریافت کردند؛ ولی گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. داده‌ها توسط آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی برای کیفیت خواب (53/2±60/17) و برای شدت درد (61/4±87/46)، و در گروه گواه برای کیفیت خواب (03/2±00/17) و برای شدت درد (89/3±80/45) بود. شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی در مقایسه با گروه گواه، کیفیت خواب (20/2±13/14) و شدت درد (04/5±93/41) زنان مبتلا به میگرن را در پس‌آزمون به‌ترتیب بهبود و کاهش داد (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر درمان بر کیفیت خواب و شدت درد ماندگار بود (001/0>p). نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی موجب افزایش کیفیت خواب و کاهش شدت درد زنان مبتلا به میگرن شده است.