اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر تحمل پریشانی، درد مزمن و اضطراب ناشی از کرونا در معلمان شهر گرگان

Abstract

زمینه و اهداف: اضطراب یکی از نشانه های مشترک در بیماران دچار اختلال های مزمن تنفسی از جمله کرونا است که از طریق تضعیف سیستم ایمنی بدن بر سلامت و کیفیت زندگی تأثیر منفی می گذارد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر تحمل پریشانی، درد مزمن و اضطراب ناشی از کرونا در معلمان شهر گرگان در سال 1401 انجام شد. روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون_پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه معلمان پایه سوم شهر گرگان در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که از میان آنها تعداد 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جای‌دهی شدند. گروه آزمایش تحت درمان متمرکز بر شفقت قرار گرفت و گروه گواه تا پایان پژوهش مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های اضطراب ناشی از کرونا علیزاده فرد و همکاران، درد مک گیل و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر بود. داده‌های پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که نتایج به صورت کلی نشان داد که بین گروه آزمایش و گواه در میزان تحمل پریشانی، درد مزمن و اضطراب ناشی از کرونا تفاوت معنی‌دار وجود دارد (0001/0>p). درمان متمرکز بر شفقت عامل مهم و تاثیرگذاری بر افزایش تحمل پریشانی و کاهش درد مزمن و اضطراب ناشی از کرونا در معلمان می‌باشد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج درمانگران، مشاوران و روانشناسان در کنار سایر روش‌های درمانی از روش درمان متمرکز بر شفقت در راستای ارتقای وضعیت روانشناختی معلمان استفاده کنند.