مقایسه تأثیر عسل طبی و استاپلر در تثبیت گرافت‌های پوستی در بیماران مبتلا به زخم سوختگی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌

Abstract

زمینه عسل دارای کاربردهای طبی متنوعی است. یکی از کاربردهای عسل در رابطه با بهبود زخم است. برای اتصال گرافت پوستی به بافت زیرین به‌طور معمول از استاپلر استفاده می‌شود که به‌علت گران‌بودن، عدم تولید در داخل کشور و ایجاد آسیب فیزیکی به بافت، نیاز به گزینه جایگزین احساس می‌شود. هدف مطالعه حاضر با هدف بررسی استفاده از عسل طبی در مقایسه با استاپلر در چسباندن گرافت‌های پوستی در زخم‌های ناشی از سوختگی در یک مرکز سوختگی در شمال ایران انجام شد. روش‌ها در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 80 بیمار دچار سوختگی با درصد سوختگی زیر 40 درصد وارد مطالعه شدند. بیماران در دو گروه استفاده از عسل و استفاده از استاپلر قرار گرفتند. اطلاعات جمعیت‌شناختی و درصد سوختگی از پرونده بیماران استخراج شد. متغیرهای رد پیوند، روزهای بستری پس از انجام گرافت، جابه‌جایی پوست پیوندی، جمع‌شدگی گرافت، درد، ادم، هماتوم، خارش و عفونت پس از پیوند در زمان‌های تعیین‌شده، بررسی و ثبت شد. یافته‌ها در این مطالعه 80 بیمار در دو گروه 40نفره قرار گرفتند. به‌طورکلی 34 نفر (42/5 درصد) مرد و 46 نفر (57/5 درصد) زن بودند. میانگین سنی بیماران 15/42±‌39/29 سال بود. براساس نتایج به‌دست‌آمده تفاوت معنی‌داری در تعداد روزهای بستری پس از انجام گرافت (0/001>P)، ، میزان عفونت، هماتوم، ادم، درد و خارش (0/0001=P) مشاهده ‌شد که در گروه عسل مقدار کمتری داشت. میزان جمع‌شدگی گرافت در گروه استاپلر (0/031=P) کمتر بود. رد پیوند در هیچ گروهی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری نتایج بیانگر این است که استفاده از عسل طبی در درمان زخم سوختگی در مقایسه با استاپلر موجب کاهش مدت بستری پس از انجام گرافت و کاهش عوارض نامطلوبی همچون درد، خارش، ادم، هماتوم و عفونت می‌شود. همچنین استفاده از عسل طبی برای اتصال گرافت به بافت زیرین، همانند درمان روتین، کارآمد است.