اثر تمرین شنا، سلول و لیزر بر بیان ژن‌های درگیر در اتوفاژی (LC3 و Beclin-1) در موش‌های مدل آزواسپرمی

Abstract

زمینه و هدف: ناباروری در مردان 10-20 درصد موارد به‌علت آزواسپرمی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین شنا، سلول و لیزر بر بیان ژن‌های درگیر در اتوفاژی در موش‌های مدل آزواسپرمی بود. روش بررسی:30 سر رت 6 تا 8 هفته‌ای از مرکز پژوهش و تکثیر حیوانات آزمایشگاهی تهران به‌صورت تصادفی انتخاب، و سپس مدل آزواسپرمی با داروی بوسولفان با دوز 40 میلی‌گرم القاء و پس از گذشت یک‌ماه در هر گروه موش‌ها به‌صورت زیر گروه‌بندی شدند: کنترل بیمار، کنترل سالم، کنترل بیمار + لیزر، کنترل بیمار + شنا، گروه کنترل بیمار + سلول و گروه کنترل بیمار + سلول + لیزر + شنا (یک‌ماه بعد از ایجاد مدل یک‌بار سلول‌های بنیادی به‌صورت پیوند در ناحیه مجران دفران به میزان یک میلیون سلول برای هر موش پیوندزده شد سپس پس از گذشت یک هفته از پیوند سلول لیزر با طول موج 8/632 نانومتر و توان 10 میلی‌وات و انرژی 3 ژول به‌صورت سه تکرار در کل دوره مطالعه با فاصله هر هفته یک‌بار اعمال شد و پس از بهبود زخم ناحیه پیوند سلولی بر روی شکم، به‌صورت روزانه به‌مدت 30 دقیقه در روز، 5 روز در هفته شنا انجام دادند که این زمان به‌مدت 8 هفته انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که القای مدل آزواسپرمی سبب افزایش معنی‌دار بیان ژن‌های LC3 (P≤0/01) و Beclin-1 (P≤0/01) بافت بیضه نسبت به گروه کنترل شد که شنا در ترکیب با سلول‌ و لیزر سبب کاهش LC3 (P≤0/05) و Beclin-1 (P≤0/05) و مهار اتوفاژی در موش‌های مدل آزواسپرمی شد. نتیجه‌گیری: تمرین شنا در ترکیب با سلول‌درمانی و لیزردرمانی با مهار اتوفاژی ممکن است اثر حفاظتی خود را در موش‌های مدل آزواسپرمی اعمال نماید و سبب بارور شدن موش‌ها شود.