مقایسه اثربخشی روان درمانی گروهی روان پویشی و کاهش استرس براساس بهوشیاری بر حس انسجام و اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ

Abstract

زمینه و هدف: سرطان روده بزرگ سومین سرطان شایع تشخیص داده شده و چهارمین علت شایع مرگ ناشی از سرطان است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روان درمانی گروهی روان پویشی و کاهش استرس بر اساس بهوشیاری بر حس انسجام و اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ بود. روش کار: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل و مرحله‌ی پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش تمامی بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ مراکز درمانی پورسینا شهر اصفهان در بهار 1401 بودند که 42 نفر به‌ شیوه نمونه‌‌گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه 14 نفری کاهش استرس بر اساس بهوشیاری (8 جلسه) و روان درمانی گروهی روان پویشی (12 جلسه) و کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه­های حس انسجام آنتونووسکی (1993) و اضطراب مرگ تمپلر (1۹۷۰) بود. داده‌‌های پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس با طرح ترکیبی و آزمون تعقیبی بونفرنی در نرم افزار SPSS-26 تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که هر دو شیوه به طور موثر و یکسانی سبب افزایش حس انسجام بیماران شده و اثر آن در طول زمان پایدار باقی مانده (05/0>P)، درحالی که تنها روان درمانی گروهی پویشی به طور موثری سبب کاهش اضطراب مرگ بیماران شده (05/0>P)، اما اثر آن در طول زمان پایدار باقی نمانده است (05/0<P). نتیجه­ گیری: براساس نتایج پژوهش روان درمانی گروهی روانپویشی و کاهش استرس براساس بهوشیاری می­توانند بر حس انسجام درونی و اضطراب مرگ بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ تاثیر گذارد و به سازگاری بیماران کمک نماید.