تاثیر درمان ذهنی سازی و هنر درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر مولفه‌های انگ ناباروری

Abstract

زمینه و هدف: انگ ناباروری شامل بی ارزشی شخصی، کناره گیری اجتماعی، انگ عمومی، انگ خانوادگی بوده و فرد نابارور را از محیطش متمایز می‌کند. هنر درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، بیان خلاقانه عواطف و احساسات است و سبب کاهش آشفتگی‌های روانشناختی می‌گردد. درمان ذهنی سازی، توانایی فرد در تعبیر حالات ذهنی خود و دیگریست و در یک رابطه دلبستگی ایمن شکل می‌گیرد. هدف، مقایسه اثربخشی هنردرمانی مبتنی بر ذهن­آگاهی و درمان ذهنی‏سازی بر مولفه‌های انگ ناباروری زنان نابارور شهر اصفهان بود. روش کار: پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون،پس­آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری شامل زنان با تشخیص ناباروری اولیه مراجعه کننده به پزشکی قانونی اصفهان در سال۱۴۰۰ بودند . با توجه به ملاک‏های ورود و خروج، 45 نمونه هدفمند انتخاب و بطور تصادفی دردو گروه آزمایشی هنردرمانی مبتنی برذهن آگاهی و ذهنی سازی و یک گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه انگ ناباروری بود. گروه‌های آزمایشی درمان‌ها را طبق پروتکل هنر درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان ذهنی­سازی، طی دو و نیم ماه دریافت نمودند. گروه گواه بدون مداخله بود. برای تحلیل داده‏ها از تحلیل واریانس با اندازه‏گیری مکرر با طرح آمیخته استفاده شد. یافته‌ها: نمره بی ارزشی خود، کناره گیری اجتماعی، انگ عمومی و انگ خانوادگی در مرحله پس آزمون کاهش یافت و درمان ذهنی سازی اثربخش‌تر از هنر درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر مولفه‌های انگ ناباروری بود . نتیجه‌گیری: هر دو درمان باعث کاهش انگ ناباروری شدند که سبب کاهش اضطراب و کناره گیری اجتماعی زنان نابارور می‌شود.