اثر دو نوع تمرین (تداومی و تناوبی) بر بیان ژن‌های PP2Ac و NF-кB بافت قلب رت‌های مدل دیابتی

Abstract

زمینه و هدف: با توجه به افزایش هشداردهنده بیماری­های متابولیکی در سراسر جهان به­طور مثال، چاقی و دیابت که عوارض قلبی آن به­عنوان یک منبع مهم بیماری­های قلبی در نظر گرفته شده است، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر دو نوع تمرین (تداومی و تناوبی) بر بیان ژن­های PP2Ac و NF-кB بافت قلب رت­های مدل دیابتی می باشد. روش کار: بدین منظور 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در 5 گروه بصورت تصادفی تقسیم بندی شدند که شامل 1) گروه کنترل سالم، 2) گروه کنترل دیابتی، 3) گروه دیابتی+ تمرین تداومی، 4) گروه دیابتی + تمرین تناوبی، و 5) گروه سالین بود. در ابتدا مدل دیابت القاء، سپس رت­های گروه­های تمرینی دو نوع تمرین تداومی و تناوبی را 5 روز در هفته و به­مدت 8 هفته اجرا نمودند. پس از اتمام دوره تمرینی 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی با 10 تا 12 ساعت ناشتایی شبانه با تزریق درون صفاقی ترکیبی از کتامین و زایلازین رت­ها بی هوش شدند و نمونه­گیری بافتی انجام شد. آنالیز آزمایشگاهی سطوح ژن PP2Ac و NF-кB بافت قلب با استفاده از کیت های تجاری ویژه و با روش Real-time PCR تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک راهه انجام شد. یافته‌­ها: القای دیابت منجر به کاهش معنی­دار بیان ژن PP2Ac بافت قلب رت­ها شد، که انجام تمرین تناوبی و تداومی منجر به افزایش بیان ژن PP2Ac بافت قلب رت­های دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی گردید، هم­چنین القای دیابت منجر به افزایش معنی­دار بیان ژن NF-κB بافت قلب رت­ها شد، که انجام تمرین تناوبی و تداومی منجر به کاهش بیان ژن NF-κB بافت قلب رت­های دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی گردید. نتیجه­‌گیری: این احتمال وجود دارد که فعالیت ورزشی منظم بتواند از طریق افزایش ژن PP2Ac و مهار سیگنالینگ NF-κB از توسعه کاردیومیوپاتی که در اثر القای دیابت به­وجود آمد جلوگیری نماید و دارای اثر حفاظتی بر قلب باشد.