بررسی ارتباط ترس و اضطراب دندانپزشکی در کودکان 5 تا 10 ساله با پوسیدگی دندان و سابقه تروما (مقاله اصیل)

Abstract

زمینه و هدف: اضطراب دندانپزشکی عاملی موثر در کاهش مراجعه کودکان به دندانپزشک است. شناسایی عوامل دخیل در ایجاد اضطراب دندانپزشکی در راستای ارتقای سلامت عمومی ضروری است. هدف از این مطالعه ارزیابی ارتباط ترس و اضطراب دندانپزشکی کودکان 10-5 ساله با پوسیدگی دندان و سابقه تروما در مراجعه کنندگان به کلینیک­های دندانپزشکی اردبیل در سال 1401 بود. روش­ کار: 247 کودک (139 نفر دختر و 108 نفر پسر) از نظر اطلاعات دموگرافیک، سابقه ترومای دهان و دندان و وضعیت اجتماعی- اقتصادی از طریق پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند. شاخص dmft / DMFT برای بررسی وضعیت سلامت دهان با استفاده از روش معاینه بالینی ثبت شد. ترس و اضطراب دندانپزشکی توسط دو مقیاس استاندارد FIS وCFSS-DS اندازه‌گیری ‌شد. آنالیز داده­ ها با استفاده از آزمون آماری کای­دو انجام شد. یافته ­ها: شیوع اضطراب دندانپزشکی براساس شاخص FIS 11.4 درصد و براساس پرسشنامه CFSS-DS برابر با 18.2 درصد بود. کودکان با سابقه مراجعه به دندانپزشک براساس شاخص CFSS-DS سطوح بالاتری از اضطراب را بروز دادند (0.002=p). براساس شاخص FIS در گروه «خیلی ناراحت» فراوانی کودکان بدون سابقه مراجعه به دندانپزشک بیشتر بود (0.009=p). بالابودن شاخص DMFT با سطح بالاتری از اضطراب همراه بود (0.028=p). ارتباط آماری معنی­ داری بین جنسیت، تعداد خواهر و برادر، موقعیت کودک در خانواده، تحصیلات والدین، سطح درآمد خانواده، سابقه تروما و dmft با سطوح مختلف اضطراب دندانپزشکی مشاهده نشد. نتیجه ­گیری: نتایج مطالعه نشان داد که سن، سابقه مراجعه به دندانپزشک و پوسیدگی دندان­های دائمی عوامل موثری بر اضطراب دندانپزشکی کودکان هستند.