مروری بر پتانسیل کاربردی مهندسی بافت تولید مثل زنان

Abstract

زمینه: پیشرفت­های اخیر در حوزه­ی بیولوژی تولید مثل به واسطه­ی مهندسی بافت کمک شایانی به مراقبت­های بهداشتی و درمانی ناباروری نموده است. تحقیقات کنونی در زمینه­ی مهندسی زیستی بافت­های تناسلی زنان، امیدهای جدیدی را برای افرادی که از اختلالات مادرزادی و اکتسابی دستگاه تناسلی رنج می‌برند و همچنین دچار ناباروری هستند، ایجاد کرده است. هدف: هدف از این مطالعه ارائه مرور کلی از مواد زیستی و استراتژی­های مورد استفاده در مهندسی بافت اندام­ها/ بافت­های تولید مثلی زنان است. روش‌ها: در این مطالعه جستجوی مقالات با استفاده از کلید واژه های infertility، tissue engineering، female reproductive organs، vagina، uterus، ovary و follicle توسط دو پژوهشگر مسلط به روش جستجوی علمی به طور مستقل در بانک های اطلاعاتی Web of Science, Pubmed, Scopus, Science Direct و Google scholar انجام شد و نهایتاً 82 مقاله انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: مهندسی بافت با استفاده از مواد زیستی، سلول­های بنیادی و فاکتور­های مولکولی در جهت ساخت رحم مصنوعی، بازسازی واژن، رشد و بلوغ فولیکول­های تخمدان در شرایط آزمایشگاهی علاوه بر فراهم کردن بستری جهت مطالعات علوم پایه در این زمینه، راهکارهای کاربردی و درمانی برای اختلالات اندام­های تولیدمثلی زنان و ناباروری ارائه کرده است. نتیجه‌گیری: عملکردهای فیزیولوژیک دستگاه تناسلی زنان می­تواند تحت تاثیر اختلالات اکتسابی و نقایص مادرزادی قرار گیرد که منجر به ناباروری می­شود. رویکردهای مهندسی بافت، به­عنوان راهکارهای درمانی عملکردی، از طریق استفاده از مواد زیستی، سلول­ها و فاکتورهای رشد کمک زیادی به این حوزه نموده است. لذا درمان­های مبتنی بر مهندسی بافت می­تواند روزنه امیدی را در بیماران مبتلا به این اختلالات باز کند.