تأثیر‌‌ تمرینات هوازی و مصرف استراگل بر سطوح پلاسمایی IL-6، TNF-α و IL-10 متعاقب انفارکتوس قلبی در رت‌های ویستار نر

Abstract

زمینه و اهداف: ترکیب گیاهی استراگل و تمرین هوازی ممکن است اثرات مثبت مضاعفی بر فرآیند التهاب پس از آنفارکتوس قلبی (MI) داشته باشند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر‌‌ تمرینات هوازی و مصرف استراگل بر سطوح پلاسمایی IL-۶، TNF-α و IL-۱۰ متعاقب MI در رت‌های ویستار نر انجام شد. روش بررسی: رت‌های نر نژاد ویستار تحت عمل جراحی بستن شریان کرونری قرار گرفتند و سپس توسط الکتروکاردیوگرافی ایجاد MI تأیید شد. ۳۲ راس رت نر (با سن ۱۰-۸ هفته) به طور تصادفی به ۴ گروه تقسیم شدند و پروتکل تمرین هوازی را به مدت ۶ هفته و هر هفته ۳ جلسه انجام دادند. گروه مصرف استراگل و گروه ترکیبی روزانه ۹.۵۸ میکرولیتر قطره استراگل دریافت می‌‌کردند. داده‌ها توسط آزمون آنکوای یک طرفه و آزمون بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: هیچ یک از مداخلات تأثیر‌‌ معنی‌داری بر فاکتوری‌های IL-۱۰ و TNF-α نداشتند. اما بین میانگین تعدیل شده IL-۶ گروه‌های پژوهش تفاوت معنی‌داری وجود داشت (۰.۰۰۳=p). تمرین هوازی و مصرف استراگل به صورت جداگانه تأثیر‌‌ معنی‌داری بر IL-۶ نداشت. در حالی که مداخله ترکیبی این دو به طور معنی‌داری موجب کاهش IL-۶ متعاقب MI در رت‌ها شد (۰.۰۰۳=p). نتیجه‌گیری: به نظر می‌‌رسد که تمرین هوازی و مصرف قطره استراگل ترکیبی است که می‌‌تواند وضعیت التهابی را پس از MI بهبود بخشد.