ارتباط سطح فریتین سرم ، پارامترهای اکوکاردیوگرافی و تصویربرداری تشدید مغناطیسی قلب با وزن دهی T2 در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور

Abstract

سابقه و هدف. تالاسمی بتا، اغلب منجر به اضافه بار آهن در بافت‌های مختلف از جمله قلب می‌شود. روش‌های تشخیص فعلی به ام‌آر‌آی متکی هستند که ممکن است در شرایط خاصی امکان‌پذیر نباشد. در این مطالعه تعیین همبستگی و دقت تشخیصی بین فریتین، یافته های اکوکاردیوگرافی و مقادیر محاسبه شده ام‌آر‌آی قلب با وزن دهی T2 در بیماران بتا تالاسمی مطالعه شد تا بتوان اضافه بار آهن در میوکارد را بدون نیاز به ام‌آر‌آی تشخیص داد. مواد و روش‌ها. 102 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران تحت اکوکاردیوگرافی و ام‌آر‌آی قرار گرفتند. سطح فریتین سرم خون اندازه گیری شد. وزن T2 میوکارد محاسبه شد. در تعیین مقدار برش (cut-off) ام‌آر‌آی، T2 > 20 میلی‌ثانیه میوکارد را طبیعی، میلی‌ثانیه را به عنوان بار آهن میوکارد خفیف تا متوسط و T2*≤10 را به عنوان بار آهن میوکارد شدید در نظر گرفتیم. نتایج . میانگین مقدار فریتین 2860.8±2418.7 نانوگرم در میلی لیتر ، میانگین T2* قلب 7/14±6/22 میلی‌ثانیه و میانگین کسر خروجی (EF) بر اساس ام‌آر‌آی 11/2±51/7 درصد بود. در مطالعه ما، پارامتر اکوکاردیوگرافی MVDT به عنوان یک پارامتر تشخیصی خوب برای کاهش و کاهش شدید T2* تعیین شد. حساسیت و ویژگی MVDT ≤170 برای کاهش T2 0.72 و 0.62 و 150MVDT ≤ برای T2 به شدت کاهش یافته 0.52 و 0.96 بود. نتیجه‌گیری. با توجه به داده‌های ما، سطح فریتین ، EF و MVDT در اکوکاردیوگرافی بهترین کارایی تشخیصی را برای کاهش T2* داشتند. بنابراین در مراکزی که ام‌آر‌آی قلب در دسترس نیست یا هزینه‌ عاملی منفی برای بیمار است و یا موارد منع برای انجام ام‌آر‌آی وجود دارد، می‌توان از پارامتر MVDT و سطح فریتین برای ارزیابی استفاده کرد.