تاثیر شدت های مختلف تمرین مقاومتی تناوبی بر شاخص های التهابی در مردان چاق

Abstract

زمینه و هدف: شیوع چاقی یکی از معضل­ های مهم بهداشتی در جهان است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تمرین مقاومتی تناوبی با شدت­ های مختلف بر سطوح اینترلوکین-10 (IL-10) و اینترلوکین-1 بتا (IL-1β) در مردان چاق بود.

روش‌ها: در این تحقیق 44 مرد چاق (30-20 سال) در 4 گروه کنترل، تمرین مقاومتی تناوبی با شدت پایین، تمرین مقاومتی تناوبی با شدت متوسط و تمرین مقاومتی تناوبی با شدت بالا تخصیص یافتند. آزمودنی­ ها به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته با 3 شدت متفاوت (80% 1RM با 10 تکرار، 60% 1RM با 13 تکرار و 40% 1RM با 20 تکرار) تمرین کردند. 48 ساعت قبل از اولین جلسه و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین مقاومتی، شاخص ­های IL-10 و IL-1β اندازه­ گیری شد.

یافته‌ها: اختلاف معناداری درIL-10 و IL-1β بین گروه ­های تمرین مقاومتی تناوبی با شدت­ های مختلف گزارش شد. پس از دوره تمرین نسبت به قبل، IL-1β در ‌گروه‌های تمرین مقاومتی تناوبی با شدت پایین (0/001=P)، متوسط (0/01=P) و بالا (0/001=P) کاهش معنی‌داری داشت. در شاخص ‌IL-10 افزایش معنی‌داری در گروه ­های تمرین مقاومتی با شدت پایین (0/01=P)، متوسط (0/01=P) و بالا (0/001=P) مشاهده شد. نتیجه‌گیری: طبق یافته‌های حاضر ممکن است بتوان تمرینات مقاومتی تناوبی با شدت بالا و متوسط را به عنوان روشی موثر برای درمان چاقی و تاثیر مطلوب در شاخص ­های آن، توصیه کرد.