تأثیر شش هفته تمرین استقامتی بر برخی از miR‌های مرتبط با کاردیومیوپاتی دیابتی، FBS و شاخص مقاومت به انسولین رت‌های نر نژاد ویستار

Abstract

مقدمه: عامل اصلی مرگ دیابتی‌ها، بیماری‌های قلبی است. تمرین ورزشی سبب بهبود مقاومت به انسولین و کاهش مرگ‌و‌میر بیماران دیابتی می‌گردد. هدف این تحقیق تأثیر شش هفته تمرین استقامتی بر برخی از miR‌های مرتبط با کاردیومیوپاتی دیابتی، FBS و شاخص مقاومت به انسولین رت‌های نر نژاد ویستار بود. روش‌ها: رت‌های نر نژاد ویستار با میانگین وزن 200 گرم و سن 8 هفته، پس از القاء دیابت به‌طور تصادفی در چهار گروه شم، کنترل، تمرین استقامتی و سالم طبقه‌بندی شدند. تمرین استقامتی به‌مدت 6 هفته اجرا شد. نحوۀ بیان ژن با استفاده از PCR-Real Time بررسی شد. آزمون‌های آماری این پژوهش One Way Anova و T همبسته بود. داده‌ها با روش GapDh و (∆∆CT)- 2 نرمال شدند. یافته‌ها: تمرین استقامتی منجر به کاهش معنادار FBS (001/0 =P) و شاخص مقاومت به انسولین (001/0 =P) و افزایش معنادار VO2peak (001/0 =P) شد. سطح بیان miR–373 و miR-195 گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل دیابتی، تغییرات معناداری نداشت (05/0 =P). اما اثر تمرین منجر به افزایش بیان miR-373 (4/0 =P) و کاهش بیان miR-195 (09/0 =P) شده بود. نتیجه‌گیری: تمرین هوازی توان هوازی گروه تمرین را بهبود بخشید. ضمناً تمرین منجر به بهبود نسبی عوارض دیابت (افزایش سطح بیان miR-373 و کاهش سطح بیان miR-195) شد. بنابراین توصیه می‌شود بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی، به سمت تمرین‌های هوازی گرایش پیدا کنند.