تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر سطوح پروتئین‌های آپوپتوزی سیتوکروم C، کاسپاز 8 و کاسپاز 3 در بافت کلیۀ موش‌های صحرایی نر دیابتی همراه با سندرم ترک مرفین

Abstract

مقدمه: اثرات ورزش بر بافت کلیه در سندرم ترک، مبهم و نامشخص است. در این مطالعه، اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر سطوح پروتئین سیتوکروم C، کاسپاز 8 و کاسپاز 3 در بافت کلیۀ موش‌های صحرایی دیابتی و دیابتی همراه با سندرم ترک مورد بررسی قرار گرفت. روش ها: از 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در این مطالعۀ تجربی استفاده شد. بعد از القاء دیابت موش‌های صحرایی به‌صورت تصادفی به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند. شامل‌‌: کنترل دیابت (D)، دیابت مرفین (D.M)، دیابت‌+‌تمرین استقامتی (D.ET)، دیابت مرفین‌+‌تمرین استقامتی (D.M.ET). سپس در گروه‌های معتاد‌، جهت وابستگی به مرفین از روش خوراکی استفاده شد. گروه‌های تمرین 8 هفته پروتکل تمرین استقامتی را اجرا نمودند. در پایان مطالعه هم G موش‌های صحرایی بیهوش، تشریح و کلیۀ آنها جدا و در دمای 70- درجه جهت بررسی‌های بعدی نگه‌داری شدند. سطوح پروتئین شاخص‌های این مطالعه توسط کیت‌‌های الایزا اندازه‌گیری شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون آنوای یک راهه و تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0P≤ تجزیه‌و‌تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج این مطالعه کاهش معنی‌دار سطوح پروتئین کاسپاز 3 در گروه‌های ‌D.ET, (P=0.000)D.M.ET‌(P=0.000) و سیتوکروم C در گروه‌های ‌D.ET, (P=0.000) D.M.ET‌ (P=0.000) در مقایسه با گروه D را نشان داد (05/0≥P). همچنین سطوح پروتئین کاسپاز 8 نیز در گروه D.M.ET‌ (P= 0.015) در مقایسه با گروه D و گروه D.M.ET‌(P= 0.038) در مقایسه با گروه D.M کاهش معنی‌داری را نشان داد ‌(05/0≥P). نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی احتمالاً می‌تواند بر میزان کاهش آپوپتوز بافت کلیۀ موش‌های صحرایی‌ دیابتی و دیابتی سندرم ترک اثر مثبت و محافظتی داشته باشد.